دومین موومان جسورانه و درخشان این اثر تحت عنوان “اردوگاه پاتنام” بیانگر تاثیر گردش روز چهارم ژوئیه بر یک کودک است. آیوز در این موومان، خاطره دوران کودکی اش را از دو دسته همنواز هنگام رژه و آمیزه ناساز نغمه های آنها تجسم بخشیده است. او تکه هایی از مارش های مشهور جان فیلیپ سوزا (۱۹۳۲-۱۸۴۵)، آهنگساز آمریکائی ملقب به “سلطان مارش”، را در اثرش گنجانده است. گریز زدن آیوز به سرودهای میهن پرستانه و نغمه های محلی آمریکا در پیدایش رنگ و بوی مردم پسند این قطعه سهمی به سزا دارد.
آیوز در مقدمه پارتیتور این موومان نوشته است:
«در نزدیکی مرکز ردینگ کانتیکات، پارک کوچکی هست که به عنوان یادگار دوران انقلاب حفظ شده است؛ در این مکان بود که سربازان ژنرال ایزرائل پاتنام در زمستان ۱۷۷۹-۱۷۷۸ اردو زدند.» در یک روز چهارم ژوئیه «کودکی با بهره مندی از لطف و توجه کلیسای محل و گروه کرنت نوازان روستا برای گردش به آنجا می رود. محوطه اردو را به سمت جنگل ترک می کند و از دیگران دور می افتد. هنگام استراحت بر دامنه تپه ای پوشیده از درختان غار و گردو، صدای دسته همنواز و آواز بچه ها رفته رفته در گوشش خاموش می شود…»؛ کودک به خواب می رود و در رؤیا، سربازان مأیوس آمریکائی را می بیند که رژه می روند و اردو را ترک می کنند: «طبل و نی لبک یک آهنگ باب روز را می نوازند.
یکباره آوای میهن پرستانه تازه ای شنیده می شود.
ژنرال پاتنام از میان انبوه سربازان به فراز تپه ها می رود، سربازان از راهی که رفته اند باز می گردند و شادی می کنند. پسرک بیدار می شود، آواز بچه ها را می شنود و پایین می دود تا به نوای دسته همنواز گوش دهد و در بازی و رقص شرکت کند.»
چارلز آیوز
اردوگاه پاتنام، به موازات برنامه توصیفی اش دارای سه بخش (A B A΄) است (فرم سه بخشی “ترنری”). نخستین بخش که توضیح اجرایی Quick Step Time (وزن تند پا) دارد، بیانگر سرخوشی و شلوغی گشت و گذار روز چهارم ژوئیه در شهری سده نوزدهمی است. پس از مقدمه ای خشن و بسیار دیسونانت، زهی ها تم اصلی را که تم مارشی سرزنده است و با هارمونی هایی متعارف آغاز می شود، می نوازند.
۱ نظر