لئونارد کوهن و باب دیلان ، شعر و ترانه – ۳ – گفتگوی هارمونیک

دیلان به دنبال از میان برداشتن هر آنچیزیست که آن را رقابت غیر
انسانی، بهره کشی، و طبقه بندی و محدود سازی اجتماعی میداند. و بر اساس باور عمیقش
به پایان جهان و رستاخیز، انقلاب و دگرگونی را پیش بینی را میکند که خود به خود و
بدون علت و سببی ظاهری و مادی و تنها به یاری قدرتی ماورائی و خدایی انجام و جهان
را زیر و رو خواهد کرد.

اینکه جامعه بشری حاضر همراه با نهاد ها و
ارزشهایش نه تنها باید مورد انتقاد قرار گیرد، و حتی به عنوان مفهومی واپس گرا رد
شود، بلکه باید از آن گریخت، و این اصلی ترین پیام دیلان است.

فرار از
جامعه، از زندگی اجتماعی و فردیش، ارزش هایش، تاریخش، سنت و هنجارها یش و هر آنچه
بشری و جامعه ای است. ولی راه های فرار و گریز هر فرد هم محدود است : یکی مانند
Hollis Brown می تواند زن گرسنه و پنج فرزندش را به قتل برساند و پس آن خود را بکشد
و سر انجام بگوید “جایی در دور دست / هفت انسان دیگر متولد خواهند شد” (Ballad Of
Hollis Brown) و دیگری به دنبال Mr. Tambourine Man در میان ماریجوانا، LSD، و دیگر
مخدر ها “در زیر آسمانی از الماس برقصد” .

دیلان آرزوی تغییری را داشت که
انسان و جهانش را دگرگون کند.

او آخر الزمانی را نوید می داد که در آن :

The line is drawn	خط کشیده شده
The curse is cast	نفرین و مصیبت محو شده
The slow one now will	کسی که امروز کند کم توان است
Later be fast	فرد ا یی نیرو مند خواهد بود
As the present now	و هر آنچه اکنون است
Will later be past	به گذشته خواهد پیوست
The order is rapidly fadin’	فرمان و دستور به زودی می پژمرد
And the first one now	و اولین آن در این زمان
Will later be last	آخرین آن خواهد بود
For the times they are a-changin’	در زمانی که هنگامه تغییر خواهد بود

این تکه شعرهای دیلان، به روشنی آرمانشهر پس از آخر
الزمان دیلان را تصویر میکند، با فرا رفتن فرو دستان و بر افتادن قدرتمندان معمول
آن.

در ترانه های دیگری مانند Its All Over Now Baby Blue و یا A Hard Rain’s Gonno Fall هجوم و سر در گمی رستاخیز تصویر می شود.

Thru the mad mystic hammering of the wild ripping hail

در میان ضربه های اسرار آمیز و دیوانه وار تگرگ وحشی

The sky cracked its poems in naked wonder.

آسمان شعرش را در شگفتی ناب و برهنه شکافت

That the clanging of the church bells blew far into the breeze.

و صدای ناقوس کلیسا تا دور دست در میان نسیم ها وزید

Leaving only the bells of lightning and its thunder.

و تنها درخشش جرقه ناقوس هاورعدشان را باقی گذاشت

Striking for the gentle, striking the for kind,

و (زنگها) می تپیدند برای (قلبهای) آرام، می تپیدند برای (
قلب های)مهربان

Striking for the guardians and protectors of the mind.

می تپید برای نگه بانان و محافظان روح

An’ the unpawned painter behind beyond his rightful time.

و آنگاه نقاشی به گرو نرفته در پس و ورای زمان راستینش ظاهر
شد

An’ we gazed upon the chimes of freedom flashing.

و ما خیره شدیم به تلا لو ساز های آزادی

در Lay Down Your Weary Tune میگوید:

Struck by sounds before the sun,	پیش از بر آمدن آفتاب صداها تکانم دادند
I knew the night had gone,	و فهمیدم که شب سپری شده
The morning breeze like a bugle blew	و نسیم صبح مانند دمیدن شیپور
Against the drums of dawn.	به سوی طبل های طلوع خورشید می وزید
T he ocean wild like an organ played	اقیانوس وحشی مانند پیکری جست و خیز می کرد
The seaweed’s wove its strands,	که خزه ها مو هایش را بافته بودند
The crashin’ waves like cymbals clashed	بر خورد موجها به صخره ها و ماسه ها
Against the rocks and sands.	صدای نواختن سنجی را می داد
I stood unwound beneath the skies	و من، رها از درد و زخم زیر آسمان ایستادم
And clouds unbound by laws,	و ابرها، رها از هر قانون و دستوری
The cryin’ rain like a trumpet sang	و ناله باران مانند صدای ترومپتی بود
And asked for no applause.	که برای تشویق و فریادی نواخته نمی شد