سجاد پورقناد
مقدمه
دو سال از انتشار آلبوم «باد و گندم زارها» می گذرد؛ اثری با ارزش و متفاوت که توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد و متاسفانه به سرنوشت دیگر آثار این کانون عریض و طویل دچار شد! شوربختانه، آثاری که توسط این انتشارات منتشر می شود – و در بسیاری از موارد آثار با ارزشی هستند – تنها در مراکزی وابسته به این انتشارات پخش شده و در نتیجه به شکل بسیار محدودی به بازار عرضه می شوند. در این یادداشت نگاهی داریم به توانایی های این اثر که به عقیده نگارنده، از بهترین آلبوم های سال ۹۱ بوده است.
معرفی آلبوم
آلبوم «باد و گندم زارها» در سال ۱۳۹۱ توسط انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به بازار آمد. این اثر کار مشترک حامد پورساعی نوازنده و آهنگساز و محمدرضا صادقی خواننده کلاسیک است.
این آلبوم شامل ۱۰ ترک است که تمام قطعات آن به جز یک ترانه، شامل آثار معروف موسیقی کلاسیک است که با اشعاری از علی اصغر معینی به شکل جدیدی تنظیم شده است.
با اینکه هدف اصلی تولید این اثر، مخاطب نوجوان و جوان است، ارزش های هنری اثر موجب شده که تنها مخاطب این آلبوم، گروه سنی خاصی نباشد، اتفاقا این نکته از مهمترین مزایای این آلبوم است.
اصولا آثاری که در زمینه موسیقی کودک و نوجوان در ایران تولید می شود شامل سه دسته است:
«۱- موسیقی سطح پایین و گاه مبتذل که به زعم سازندگانش قابل فهم برای کودکان است ۲- روش موسیقی ارف که به غلط در ایران به عنوان روشی برای ورود به دنیای موسیقی کلاسیک معرفی شده است ۳- نوعی از موسیقی کلاسیک (که نوعی از متسو میوزیک است و) شامل آثاری فاخر با سطح پیچیدگی پایین تر از نظر تکنیک آهنگسازی و چند صدایی برای کودکان است که قابل استفاده بزرگ سالان نیز می باشد.
دسته اول با اینکه به سرعت کودکان را جذب می کند، رشد خلاقیت آنها را متوقف می کند و باعث می شود این کودکان در بزرگسالی هم طالب موسیقی سطح پایین باشند و به مغز خود زحمت پیگیری پیچیدگی های موسیقی فاخر را ندهند.
دسته دوم ناشی از یک سوء تفاهم فرهنگی است در مورد یک روش آموزشی بین المللی! بیش از سه دهه است که در ایران سیستم آموزشی کارل ارف وارد شده است و از ابتدا تصور این بوده که روش ارف برای آشنایی ابتدایی کودکان با موسیقی کلاسیک است و هنرجو پس از گذراندن این دوره می تواند وارد سیستم آموزشی موسیقی کلاسیک شود؛ در حالی که یک هنرجوی موسیقی کلاسیک، حتی در سنین چهار یا پنج سالگی هم می تواند با روش های خاصی مستقیم آموزش موسیقی کلاسیک را شروع کند و نیازی به گذراندن دوره ارف نیست. سیستم آموزشی ارف در غرب، تنها برای آشنایی کودکان با موسیقی است و الزاما برای شروع اموختن جدی موسیقی کلاسیک به کار نمی رود.
این مقاله بیشتر کوبیدن روش ارف بود تا تبلیغ آلبوم. بدگفتن از دیگران اصلا روش خوبی برای تبلیغ نیست.
دوست گرامی، قرار نبوده و نیست که روش ارف را بکوبم؛ در این مقاله کاربرد واقعی روش ارف معرفی شده، نه آنچه به دروغ به خانواده بی اطلاع هنرجویان موسیقی گفته می شود.