پرلود
سه شنبه ۹ تیر ۱۳۸۳
پرلود (Prelude) یکی از فرم های آهنگ سازی است که انگیزه اصلی ایجاد آن از سازهای کلاویه ای غیر از ارگ الهام گرفته شده است. شما با ارگ میتوانید یک
آکورد را برای مدت دلخواه ثابت نگه دارید اما در سازهایی مثل هارپسی کورد یا پیانو این امکان کمتر است چرا که صدای تولید شده به تدریج کاهش پیدا می کند.
به این دلیل آهنگ سازان اواخر قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم بخصوص دوران باروک نسبت به فرمی که در آن نت های آکورد بجای اجرای همزمان، پشت سر هم نواخته بشند علاقمند شدند و فرمی بنام پرلود را ابداع کردند.
در دنیای موسیقی به محض شنیده شدن نام پرلود همه و همه بیاد باخ بزرگ می افتند چرا که یکی از زیباترین و در عین حال ساده ترین پرلودها توسط او نوشته شده است.قطعه ای که
در ابتدای کتاب کلاویه خوش آهنگ (Well Tempered Clavier) آمده است. این کتاب مجموعه ای از پرلودها و فوگ های آموزشی است که بعد از فوت باخ گردآوری شده.
پس از گردآوری این مجموعه، عملا” پرلود به عنوان یک فرم در موسیقی پذیرفته شد و موسیقیدانانی مانند شوپن، دبوسی، راخمانینف و … در این سبک به نوشتن موسیقی پرداختتد.
Charles Goundon موسیقیدان فرانسوی در سال ۱۸۵۹ بر روی اولین پرلود باخ ملودی بسیار زیبایی قرار نهاد و آنرا Ave Maria نامید، از آن پس این پرلود بنام
Ave Maria معروف شد.
Ave Maria
گفتگوی هارمونیک
بدین‌سان اگر شکی پژوهشگرانه در وجود نوعی همگرایی سیاسی-اقتصادی ملی تا پیش از سپیده‌دم اوج گرفتن ملی‌گرایی در سده‌ی نوزدهم هست، که هست (و در مورد ایران در اوایل سده‌ی بیستم)، درباره‌ی شکلی از همگرایی فرهنگی-زبانی شک کم‌تری می‌توان داشت. به بیان دیگر دست‌کم نزد کسانی که در آن دوران می‌زیستند و ردپایی از اظهار نظرهایشان باقی مانده، هویت موسیقایی موضوعی قابل تشخیص بوده است.
به عبارت دیگر جمالزاده و نیما با «زبان خودشان» آثاری به وجود آوردند که در حرکت جهانی مدرن، نماینده فرهنگ و هنر ایران بود. پیشگامان و معتقدان به ادبیات متجدد نمی خواستند زبان جدیدی به وجود آورند و حتی (در ایران) در فکر تغییر خط فارسی هم نبودند و برخلاف ادعای برخی، به دشمنی با ادبیات قدیم هم برنخاسته بودند. (استثنای عمده در میان احمد کسروی بود که او هم بیشتر تاریخ نگار بود تا ادیب و «زبان پاک» اش هم سرنوشتی مانند «موسیقی نوین و علمی» پیدا کرد).
