بررسی صدای Agelaius phoeniceus
Agelaius phoeniceus یا توکای بال قرمز پرنده ای است که از امریکای شمالی تا امریکای مرکزی گسترده است.

جنس نر بالغ این پرنده در شانه های خود دارای مناطق قرمز رنگی است که مشخصه آن می باشد.

جنس نر این حیوان از دیگر پرندگان نر آواز را آموخته و جهت ارتباط با دیگران در مواردی مانند خروج از محدوده٬ حضور شکارچی، ارتباط با جنس مخالف٬ فصل تولید مثل تا قبل از خوابیدن بر تخم آنرا به کار می گیرد.

آواز این پرنده و نمونه شبیه سازی شده آن را در اینجا می توانید بشنوید. در نمونه آنالیز شده صدای این پرنده توسط نرم افزارTF32 دو ساختار صوتی را می توان مشاهده کرد:
– بخشهایی مانند ۲ و ۴ در شکل موج صدا که نشان دهنده نویز بوده و گستره ای از فرکانسها را در زمانی کوتاه حدود ۲۱۶ تا ۳۷۷ میلی ثانیه تحت پوشش قرار می دهد.
– بخشهایی مانند ۱ ٬ ۳ ٬ ۵ ٬ ۸ که سوت مانند و کشیده بوده و اغلب فقط دارای صدای پایه اند وازطرفی نشان دهنده یک تغییر فرکانسی در محدوده اصوات ۵ و ۸ نیزمی باشند.

در طیف صدا همچنین می توان صدایی متناوب با ارتفاع صوتی بالا را مشاهده نمود که دارای فاصله زمانی حدود ۱۴۵۰ میلی ثانیه بوده و مربوط به احتمالا جیرجیرک است.

آنچنانکه ازطیف صدا و مقایسه شنیداری با نرم افزار Scala مشخص شد٬ می توان در صدای پرنده ۳ فاصله موسیقایی اصلی ٬ اصوات ۱ ٬ ۳ و۵ مشخص شده در شکل موج را تشخیص داد. اگر صدای ۱ را پایه فرض نماییم اصوات دیگر در محدوده گام ۹۶ قسمتی مساوی عبارتند از :
– صدای ۳ دارای فاصله ای حدود ۴۷۵ سنت که به حدود ۵۱۲٫۵ سنت تغییر می یابد.
– صدای ۵ دارای فاصله ای حدود ۱۰۶۲٫۵ سنت که به حدود ۱۰۷۵سنت تغییر می یابد.
– به این ترتیب می توان گفت این پرنده و بسیاری از انواع دیگر در آواز خود درجات میکروتونال را سر می دهند. نمونه ای ملودیک بر اساس ۳ فاصله ساختاری ۰ سنت ٬ ۴۷۵ سنت و ۱۰۶۲٫۵ سنت را می توانید در اینجا بشنوید.