گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

درباره آلبوم «ساقه خشک بهار»

محتوای این آلبوم با تکیه بر میراث چهار نفر از استادان ردیف دان در نسل های گذشته (ردیف های سازی و آوازی به روایت عبدالله دوامی، ابوالحسن صبا، نورعلی برومند و فرامرز پایور) شکل گرفته و شیوه اجرایش با وفاداری کامل به زبان تکنیکی مخصوص تارنوازی و نه بدعت هایی که در ۳۰ سال گذشته از سازهای دیگر وارد نوازندگی تار شده، و بدون انقیاد و وابستگی به شیوه معینی از نوازندگی استادان گذشته یا امروز، در بستر کلی هنر تارنوازی صد سال گذشته حرکت کرده است.

تاثیراتی که این چهار استاد بر یکدیگر و بر روند تحول موسیقی کلاسیک ایران داشته اند موضوعی است که در گنجایش متن این آلبوم نیست و فرصت فراخ تری می طلبد و همین قدر می توان اشاره کرد که در میان این چهار نفر، دوامی، ردیف دان، خواننده، معلم راوی و انتقال دهنده محفوظاتی گران بها به نسل های بعد، تشخصی ویژه دارد و غنای زندگی درونی اش به چندین نسل از موسیقی دانان اصالت خواه معاصر یاری کرده است تا به مدد ارتباط با ریشه های گذشته بتوانند روایت خاص خود را به آیندگان عرضه کنند. آری، میراث معنوی او هنوز هم کارآمد است و در اینجا زمینه ای شده است برای کاوش ها و آفرینش های سیاوش ایمانی که این آلبوم، بیش از آنکه منسوب به پدیدآورندگانش باشد، معطوف به میراث هنری عبدالله دوامی است.

اینکه چه اجرائی «ردیف» است، چه اجرائی «ردیفی» (اصطلاح از محمدرضا لطفی) است، یعنی موبه مو ردیف نیست ولی نشان دهنده صورت کلی نسخه های آن است و چه اجرائی برپایه ردیف گسترش و بسط یافته، بحثی است که بیش از تکیه بر قوانین مشخص و مدون موسیقایی- اگر چنین قوانینی عملا در دسترس باشند- بر میزان شناخت و تجربه و ذوق پالایش یافته مجری/ مخاطب ورزیده تکیه دارد. یعنی به قول قدما: تعیین میزان صحت و سقم آن، بیشتر برپایه دلالت استحسانی است.

این دلالت ها نیز بسیار وابسته اند به حد شناخت و تعمق مخاطب یا مجری از موضوع مورد اجرا، که شاید مجری هم گاه نتواند به روشنی و قاطعیت اثبات یک قضیه ریاضی یا هندسی، ثابت کند که اجرای او تا چه حد ردیف (یا ردیفی) هست یا نیست، اگرچه هم او و هم مخاطبان ذی صلاحیت آن را به روشنی می فهمند. چندان جز این هم نمی تواند باشد چراکه موسیقی عملا موسیقی است و نه ریاضی و هندسه و یا هر مقوله دیگری؛ و هدف غایی اش رسیدن به بیان است و تاثیرگذاری.

سیاوش ایمانی، به اتکای سال ها آموزش، تجربه، شنود دقیق و تمرین مداوم، به طرزی درونی و قابل اعتماد، مرزهای ظریف بین نوازندگی صرفا آزادانه و نوازندگی صرفا مدرسی را دریافته است و تصرفاتش در مطالب و محتوای ردیف ها برپایه آزادی های مقید است، نه رهایی های بی مرز. وی شیوه نواختن انتخابی خود را با توجه به تفاوت های بین ردیف های سازی و ردیف های آوازی یافته است.
روزنامه شرق (۱‌شهریور ۱۳۹۴)

***
گفتگوی هارمونیک
آلبوم موسیقایی «ساقه خشک بهار» براساس ردیف میرزا عبدالله دوامی و تار و آواز سیاوش ایمانی در قالب دستگاه چهارگاه، آواز افشاری، آواز بیات ترک و آواز کرد بیات روانه بازار موسیقی شده است. آلبوم موسیقی «ساقه خشک بهار»، اثری از سیاوش ایمانی، نوازنده جوان موسیقی ایرانی است که در قالبی متفاوت و طبقه بندی شده در سال ۱۳۹۴ توسط موسسه فرهنگی- هنری ماهور روانه بازار موسیقی شده است.

علیرضا میرعلینقی

علیرضا میرعلی نقی

علیرضا میرعلینقی متولد ۱۳۴۵ در تهران
روزنامه‌نگار، پژوهشگر موسیقی و منتقد هنری

۱ نظر

بیشتر بحث شده است