علیرضا میرعلی نقیاین که بشود آینده را پیش بینی کرد کار من نیست، کار پیش بین و پیشگوست! آن هم در کشور ما و در عرصه موسیقی که دیگر هیچ چیز قابل پیش بینی نیست. شرایط کاملاخارج از هر گونه منطق بوده و شک ندارم پیش بینی اش برای خود دست اندرکاران هم دشوار است. فقط می توانم بگویم اگر اوضاع اقتصادی به همین شکل پیش برود سرمایه گذاری برای آلبوم ها و بویژه آلبوم های هنری عملاغیرممکن می شود. آنقدر که تولید آلبوم هنری در مقایسه با سال های گذشته کمتر خواهد شد.
اقتصاد همیشه روی همه ابعاد موسیقی تاثیرگذار بوده و خواهد بود. موسیقی اساسی ترین لطمه ها را از این ناحیه خورده و می خورد. وقتی هنوز آلبوم منتشر نشده، لینک دانلود همه جا هست، این یعنی یک ضربه کاری برای اقتصاد هنر. وقتی فروش آلبوم هیچ برگشتی نداشته باشد علنا تولید آلبوم های بعدی تعطیل می شود و این یعنی یک ضربه اساسی دیگر، چون بخش دولتی که کلادر این امر سرمایه گذاری نمی کند و بخش خصوصی هم دیگر حاضر نخواهد بود در این عرصه سرمایه گذاری کند. وقتی تولید موسیقی تعطیل شود هنرمند می ماند و کنسرت گذاشتن.
کنسرت ها هم که می بینیم چه وضعی دارد و یکی در میان لغو می شود! آموزشگاه ها هم که به دلیل افزایش سرسام آور اجاره بهای ملک در حال تعطیل شدن است. عملاوقتی اقتصاد موسیقی به این روز می افتد این هنر تعطیل خواهد شد و آنچه بیشترین آسیب را می بیند موسیقی هنری و جدی است. موسیقی پاپ همیشه راه خود را از نظر اقتصادی دارد و به بن بست مالی نخواهد رسید، ولی موسیقی های جدی مانند موسیقی سمفونیک و دستگاهی که با بدنه فرهنگ کشور در ارتباط مستقیم است بشدت آسیب خواهند دید.
کما این که الان تیراژ کتاب های موسیقی به نحو چشمگیری پایین آمده است. مجموعه مقالاتی که استاد ارشد تهماسبی درباره استاد محمدرضا لطفی نوشته اند در تیراژ ۵۰۰ نسخه منتشر شده است. در یک شهر ۱۷ میلیونی با وجهه افسانه ای لطفی و شهرت چهل و پنج ساله و… این اتفاق فاجعه عظیمی است!
اگر شرایط به همین شکل ادامه پیدا کند و اقتصاد موسیقی به همین صورت نابسامان پیش برود حدود ده سال بعد جز آرشیوها در خانه های مردم اثری از حیات موسیقی در فرهنگ و تاریخ ما نمی ماند.
روزنامه جام جم (۱۵ فروردین ۱۳۹۴)
۱ نظر