مجموعه کامل این جزوه ها به صورت ویرایش شده و شرح نویسی شده در دست چاپ است. همراه با متن ویراسته چند کتاب برگزیده استاد عزیز شعبانی (به انتخاب خودشان) که همراه عکس و مطالبی – گاه جدید – است. او خود در این باره می نویسد: «انتشار تالیفات من در سه نوبت انجام گرفته است. نوبت اول در تبریز با کتاب کوچکی شامل نت و اشعار به نام ترانه های رادیو تبریز در سال، ۱۳۲۸ کتاب سرود و قواعد موسیقی در سال، ۱۳۲۹ بیست قطعه رنگ های قفقازی، ده قطعه موسیقی جاز، ترانه های محلی آذربایجان (۹جلد)، ده قطعه سرود، سرودهای کودکستان و موسیقی آموزشگاه ها (جمعا ۱۹ جلد) و در تهران در دو جلد با عنوان سرودهای آموزشگاه ها چاپ شد.»
بخشی از عمر آموزشی استاد عزیز شعبانی در شیراز گذشته و از شهر و مردمانش خاطرات خوش و ماندنی دارد. او در شیراز، مربی موسیقی در دانشکده ادبیات بود و سرپرستی «خانه هنر» و رهبری ارکسترو چهارصدایی را عهده داشت. او درشیراز، این کتابها را منتشر کرد: موسیقی برای همه در دو جلد، جلد اول شامل تئوری عمومی، جلد دوم شامل فرم های موسیقی همراه یک دفترچه با عنوان ره آوردهای فارابی در موسیقی. در ۱۳۴۷ جلد اول کتاب «شناسایی موسیقی ایران» را با نگاهی به تاریخ موسیقی معاصر ایران نوشت و منتشر کرد.
در سال ۱۳۵۱ جلد دوم را با عنوان سازهای ملی و در سال ۱۳۵۲ جلد سوم را با نام اصول نظری موسیقی ایران به چاپ رسانید و مورد تقدیر قرار گرفت. او خود جلد دوم کتاب «موسیقی برای همه» (فرم های موسیقی) را مهمترین کتاب خود می داند و امیدوار است نسخه تجدید چاپ شده آن را در ابتدای تابستان ۱۳۸۵ در کتابفروشی های تهران مشاهده شود. هم اکنون این کتاب نیز مراحل آخر ویرایش را می گذراند.
آخرین کتاب استاد عزیز شعبانی، «۳۹ مقاله موسیقی» است. او این مقالات را طی مدت اقامت خود در آمریکا نوشته است. مهاجرت او به ایالات متحده آمریکا در آستانه شصت سالگی ساده نبود اما باز هم عشق به موسیقی او را نگه داشت. در دانشگاه کمپل (فیلادلفیا) در کلاس های پروفسور میدلند پارکر شرکت کرد و آثار آهنگسازان کلاسیک و رمانتیک قرون ۱۷ و ۱۸ اروپا را مطالعه نمود و شبانه روز رابه نواختن و آموختن گذراند و یک نفس بدون موسیقی نبود.
استاد عزیز شعبانی مردی است با سلامت نفس و انضباط و روشن بینی در زندگی، که هم در هنر و هم در خدمات اداری و هم در خانواده، موفقیت داشته است. ثبات قدم او در مهروزی و حرمت به انسانها، زبانزد همه کسانی است که با او زندگی کرده و معاشرت داشته اند. اکنون او بیش از دو دهه است که در غربت زندگی می کند، اما روح و روانش در ایران است.
اکنون جزو میانسالان اهل موسیقی، شاید کسی او را نشناسد ولی خدمات فرهنگی او فراموش نخواهد شد و شاید انتشار مجدد آثارش بتواند او را دوباره به یاد جامعه موسیقی ایران بیاورد. جامعه ای که حافظه تاریخی بسیار ضعیف دارد، در حفظ و نگهداری آثار و ذکر خدمات گذشتگانش بی توجه است و مایملک تاریخی آن به دست کسانی می افتد که در این امر، مدخلیت و صلاحیتی ندارند. با همه این مشکلات، عشق و اعتقاد عزیز شعبانی به موسیقی، اثر مهر او را به لوح موسیقی ایران، ماندگار کرده است.
هنر آموخته نزد جعفر نورین، محمدانصاری، شاوارش باغداساریان، روبیک گریگوریان و… امانوئل ملیک اصلانیان و حاجی محمداف (دوره کوتاه) و پروفسور میدلند پارکر در دانشگاه کالیفرنیا،
لیسانس زبان فرانسه و فوق لیسانس علوم تربیتی
مؤسس هنرستان موسیقی تبریز و مدرسه اتحاد
رئیس اداره موسیقی مدارس کشور
مربی موسیقی در دانشگاه شیراز
رهبر ارکستر و کر دانشگاه شیراز و…
از آثار: آهنگ های کاروان بی خبر (با کلام سیدمحمدحسین شهریار، مبارزه ابر و ماه، کاشن آذری و…
کتابها: شناسایی موسیقی ایران (۳ جلد)، ره آوردهای فارابی در موسیقی، موسیقی برای همه و…
روزنامه ایران (۲۹ فروردین ۱۳۸۵)
۱ نظر