ارشد تهماسبی برای نخستین بار در تاریخ موسیقی ایران، کنسرتی را به مدت بیست شب متوالی روی صحنه برد! در فرهنگسرای نیاوران به سال ،۱۳۸۰ و کسانی که بامراحل توانفرسای تمرین و اجرا و سرپرستی گروه و نظارت بر عوامل صحنه و کنسرت و … آشنا هستند، می دانند که این کار چه صبر و توان زیاده از حدی را می طلبد و چه حد دشوار است. بر این دشواری باید حساسیت ها و نکته بینی های ظریف ارشد تهماسبی را نیز بیفزاییم. مجموعه این دشواری ها و حساسیت ها، فشار بسیاری را بر او وارد کرد ولی «عشق داند» که در این کار چیست و بالاخره حاصل کار، درخشان و ماندگار از کار درآمد. همراهان او در این بیست شب، محمدرضا ابراهیمی، سیما حبیبی، حمیدرضا خبازی، سعید نایب محمدی و دوست صمیمی او، داریوش زرگری بودند.
«رئیس السادات» نوجوان نیز در این کنسرت با این گروه همکاری داشت. او در این باره می گوید: «دو سه سال پیش، یکی از دوستان همدانی را دیدم و گفت چرا سری به شهر خودتان نمی زنید؟ من و زرگری فکر کردیم، برنامه ای بگذاریم گروهی تشکیل بدهیم و برای کنسرت به همدان برویم. اما چیزی حدود شش ماه در تماسی تلفنی بودیم که یک کنسرت در یکی از سالن های همدان بگذاریم و نشد! فکر می کردم که چطور می شود راحت کنسرت بگذاریم و یا تور بگذاریم و مخاطب هایی را جلب کنیم که بتوانیم به شکل حرفه ای روی صحنه برویم. رسم کنسرت های ما اکنون این است که در یک تالار بزرگ یا کوچک سر شب روی صحنه می رویم و می آییم پایین و تا دستمان بخواهد گرم شود، کنسرت تمام می شود و اصلاً نمی فهمیم چه اتفاقی افتاده است.
اگر ما می توانستیم سر شب در تهران کنسرت بدهیم و بعد به فاصله دو سه روز برویم و همان کنسرت را در شیراز و اصفهان و شهرهای دیگر بگذاریم خیلی خوب بود . مقوله نوازنده ها یک مقوله حسی است. بازیگرهای تئاتر هم این کار را می کنند و وقتی با حس تمام روی صحنه می روند، دو ماه تمام روی آن صحنه ایفای نقش می کنند.
چرا موسیقیدان ها نتوانند این کار را بکنند؟ اما موسیقیدان ها هم می توانند! و ما اصلاً به این فکر نکردیم که می شود اجراهای طولانی برای این نوع موسیقی گذاشت. با طراحی این کنسرت طولانی به این فکر کردم که تجربه حرفه ای صحنه را داشته باشیم و … با همین سالن کوچک در ۲۰ شب، حدود پنج یا شش هزار نفر تماشاچی خواهیم داشت.»
یکی از زیباترین ملودی های موسیقی دستگاهی ایران در مایه بیات اصفهان به همراه شعر حافظ در این کنسرت ها اجرا شد: «شاه شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان» که بعدها در نوار هم ضبط شد. هم اکنون ارشد تهماسبی به تازگی انتشار آلبوم شش ساعته ردیف میرزاعبدالله با تار نوازی خود را به پایان برده و به انتشار نواری می اندیشد که با حس و حال تمام عیاری در یکی از کنسرت های شمال کشور، نواخته و برگی زرین است بر کارنامه پربار او در موسیقی ایرانی!
روزنامه ایران
۱ نظر