زهرا نصیری
مقدمه
بدون توجه به ساختار طبیعی بدن و نحوه عملکرد اندام های آن تمرین کردن و نواختن کاری فرسایشی خواهد بود و آسیب فراوان به دنبال خواهد داشت. هر یک از اعضای بدن به‌تنهایی ویژگی های خاص خود را دارد اما وقتی با اعضای دیگر برای هدفی خاص همکاری می کنند و جزئی از کل می شوند این ویژگی شکلی دیگر به خود می گیرد. در این مقاله یاد می گیریم که چگونه تنش هر عضو را از بین ببریم یا حتی الامکان کم کنیم تا بتوانیم برای هماهنگی و عملکرد بهتر گروهی اعضای مختلف بدن در اجراهای صحیح و بدون تنش آماده شویم. (زهرا نصیری)
ایجاد شیوهای طبیعی و راحت برای نواختن سازهای زهی
دکتر تامس کوتیک استاد دانشگاه پورتلند در مقدمه ای عملکردهای حسی- حرکتی را توضیح می دهد و تکنیک‌ها و تمریناتی ارائه می کند. هدف تمرینات این است که هنرجویان عملکردهای حسی- حرکتی جدیدی را تجربه کنند. متدهای عملی باعث می شوند که هنرجویان عادات ناخودآگاه خود را کنار بگذارند و تنش ها را کاهش دهند. در ابتدا این متدها باید به‌صورت جداگانه تمرین شود تا پس از مدتی در نوازندگی نهادینه شوند. نکات مهم زیر را هنگام انجام تمرینات به خاطر داشته باشید:
- زمانی که روی موضوعی خاص تمرکز می کنیم گاهی اوقات فراموش می کنیم هر حرکتی نتیجه عملکردی جمعی است. این حرکات را هم باید به‌صورت تکی انجام داد و تقویت کرد و هم باید به‌صورت جمعی و هماهنگ باهم بکار برد و در تمام بدن اعمال کرد.
- از تکرار کردن های بی هدف و ماشین وار هنگام تمرین بپرهیزید. اجرا مانند مسابقه اتومبیل‌رانی است. باید در لحظه متمرکز شوید و از اول خط شروع به رانندگی کنید. باید پاساژها را در لحظه اجرا کنید و بازخوردی پیوسته، زنده و پویا از بدن خود داشته باشید. درست است که در اتاق تمرین آگاهی کلی از بدن بهتر به دست می آید ولی نباید ماشین وار تمرین کرد. به نحوه یادگیریِ راه رفتن فکر کنید. هیچ حرکتی را جداگانه تمرین نکردیم، بارها افتادیم ولی مأیوس نشدیم و دوباره بلند شدیم. این شیوه که کودکان باانرژی فراوان و تنش کم از بدنشان استفاده می کنند میتواند نکات خوبی به ما بیاموزد.
- بیشتر مردم برای اینکه دقت شان را بالا ببرند و قبل از اینکه به‌طور ناخودآگاه عکس العمل نشان دهند بدن شان را سفت می کنند درحالی‌که بدن وقتی دچار تنش و انقباض نشود خیلی دقیق و راحت تر عمل می کند. برای اصلاح این مشکل معلم می تواند هنرجو را وسط قطعه متوقف کند و از او بخواهد آرشه را از روی ساز بردارد. گام بعدی این است که از هنرجو بخواهد زانوهایش را قفل نکند، فک را رها کند، بازوها را آویزان کند، بالاتنه را به سمت راست و چپ بچرخاند و بعد دوباره شروع به نواختن کند. انجام این تغییرات برای هنرجو در ابتدا به‌صورت تک‌تک قابل‌درک است و بعد باید همه آن‌ها را به‌طور هم‌زمان باهم ترکیب کند.
- گاهی اوقات بدون اینکه متوجه شویم نفس مان را حبس می کنیم. هنگام نواختن ساز و انجام تمرینات زیر تنفس را فراموش نکنید. به خاطر داشته باشید که در تمام تمرینات زیر هدف اصلی آگاهی دوباره از عملکرد حسی و حرکتی‌مان است تا پیدا کردن پوزیشنی خاص یا حرکتی فیزیکی.
-150x148.jpg)
۱ نظر