علیرضا میرعلی نقی
برادران ظریف (محمد و هوشنگ) هر دو در آن تحصیل کردند، از آنجا فارغ التحصیل شدند و هرکدام با یکى از شاگردان همان هنرستان ازدواج کردند. محمد، با خانم گیتى وزیرى تبار دختر استاد حسینعلى وزیرى تبار نوازنده برجسته کلارینت پیوند بست و هوشنگ با خانم پروین صالح، که هنوز هم همسر و مادر فرزندان او است. از هنرمندان نامدارى که همدوره آنها بودند، جلال ذوالفنون، ارفع اخرایى، افلیا پرتو، انوشیروان روحانى و … نصرت الله گلپایگانى (۱۳۴۱ـ۱۳۱۷) بود که از استعدادهاى برجسته به شمار مى آمد و در جوانى درگذشت.
گلپایگانى (که هیچ نسبتى با اکبر گلپایگانى خواننده معروف نداشت) ویولون و تار و تنبک مى نواخت. هوشنگ ظریف خردسال، در هنرستانى درس خواند که هنرمندانى چون ابوالحسن صبا، على اکبر شهنازى، حسین تهرانى، جواد معروفى، وزیرى تبار، موسى معروفى، حسینعلى ملاح و نصرالله زرین پنجه در آن تدریس مى کردند.
او شاگرد ممتاز کلاس تار استاد على اکبر خان شهنازى بود. در بعضى مراجع او را شاگرد موسى خان معروفى معرفى کرده اند. در آن سالها (۱۳۳۸ـ۱۳۲۸) استاد موسى معروفى سالخورده بود و به خاطر اعتقادات مذهبى، بسیار کم تار به دست مى گرفت. کار او در هنرستان تدریس قرآن و شرعیات بود.
سیستم تربیتى استاد روح الله خالقى که از درسهاى دکتر اسدالله بیژن و سیستم آمریکایى تدریس در دارالمعلمین عالى تهران مایه گرفته بود، نمرات خود را داد و شمارى از هنرمندان جوان دهه هاى ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ از همان دوره ریاست خالقى بر هنرستان، فارغ التحصیل شدند. هوشنگ ظریف نیز یکى از آنها بوده است. یکى از روزهاى تیرماه ۱۳۷۱ که به مناسبت درگذشت استاد محقق، زنده یاد حسینعلى ملاح مجلسى برپا شده بود، هوشنگ ظریف، به یاد ملاح سخنانى کوتاه گفت و یاد کرد از جدیت و مهربانى او در یکى از ساعات تمرین، که ظریف نوجوان را با حرارت، تشویق به کار و تمرین بیشتر و بیشتر کرده بود.
نوارى نیز به یادگار است از دوره تحصیل در هنرستان و اجراى یک قطعه دونوازى تار، که دو هنرمند نوجوان در آن سالها اجرا کرده اند؛ اوئت در بیات اصفهان، با نوازندگى هوشنگ ظریف و جلال ذوالفنون (که آن روزها فقط تار مى نواخت و گاهى ویولون). گویا این قطعه از ساخته هاى ظریف است و انجام تکلیفى از تکالیف ویژه اى که استاد خالقى به آن سفارش داد. هوشنگ ظریف، اکنون در ۶۵سالگى با کمى تأسف از آن دوران یاد مى کندو مى گوید: «سطح کار در هنرستان خیلى بالا بود و در سال هاى بعد از آن، نوشتن و اجرا کردن چنین قطعاتى دیگر دور از دسترس شدند. این قطعه اگر امروز هم اجرا شود زیبایى و جذابیت خود را خواهد داشت.»
۱ نظر