ترنم مضراب عشق در لحظه لحظه عمرش به گوش می رسد...
شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست…
شهریور چه خوش یمن آغاز می شود، آغازی که در سال های بعد مشخص شد که از حضورش، تاریخ، فرهنگ، هنر و موسیقی این مرز پر گهر، رنگ و بویی تازه یافت و مزین به نام «حسین علیزاده» شد.
آنچنان که این نام دیگر نام شخص نیست، نام خاصی است که هرجا شنیده و دیده شود، در بطن خود غرور و سربلندی موسیقی ارزشمندمان را در پی دارد.
برای رسیدن به این نام و نشان بهای گزافی پرداخت شده که از همت و سخت کوشی ایشان در طی بیش از پنج دهه، تا دست و پنجه نرم کردن با بی مهری ها و ناملایماتی که در چند دهه اخیر گریبانگیر موسیقی ایران بوده، هر دم عزمش را جزمتر و اعتقادش را را سخت تر کرده است، گرفته، تا اوج عشقی که همیشه همراه او بوده و مشکلات فراوانی را از سر راه برداشته است.
به اعتقاد من، او آنگونه که باید و شاید به آرمانهایش دست نیافته که انجام این مهم شرایط مساعد و پایدار اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را طلب می کند. اما شناخت صحیح او از شرایط نامناسب فضای موسیقی ایران و مثبت اندیشی خاص او برای راه گشایی و پیشبرد فعالیت های موسیقی، باعث شده است که در تمام سالهای فعالیتاش به موسیقیدانی پرکار که به موفقیت هایی ارزشمند، چشمگیر و استثنایی دست یافته است، تبدیل شود.
علیزاده از جریانسازترین و تاثیرگذارترین موسیقیدانان عصر خود است و این مهم جز با شناخت و درک عمیق و ریشه ای از دانش و سنت های موسیقی ایران و نگاهی پویا، نوین، خلاقانه و روشنفکرانه به خصوصیات این موسیقی در اجرا و تولید آثار امکان پذیر نبوده است. جریان سازی این موسیقیدان در حوزه آموزش تا آنجا پیش رفته است که آثار و قطعات وی بخش جدایی ناپذیر برنامه آموزشی موسیقی ایران در سازهای تار و سه تار شده است.
در آستانه خجسته زادروز ایشان لازم است اشارهای داشته باشم به عدم توجه مراکز آموزشی آکادمیک و آزاد موسیقی به آموزش صحیح موسیقی ایرانی. نگاه مبتنی بر گذراندن واحدهای درسی، اخذ نمره قبولی و… بدون توجه به پرورش خلاقیت و ساخت و ساز ذهنی و خلاقانۀ موسیقی توسط فراگیرندگان، باعث شده است که جامعه موسیقی ایران تهی از آزاد اندیشی، شهامت و شجاعت در ارائه آثار تجربی و نگاه خلاقانه در ارائه اثر شده و فراگیری و اجرای موسیقی محدود به حفظیاتی شود که هم در آموزش و هم در اجرا مورد استفاده است.
به عبارت ساده تر مراکز آکادمیک موسیقی در تربیت هنرمندان تاثیر گذار، جریان ساز و خلاق ناتوان هستند و لازم است که این موضوع با درایت، بررسی های همه جانبه و برنامه ریزی خاص برای موسیقی ایرانی، مورد توجه قرار گیرد.
حسین علیزاده در کنار همه فعالیت های اجرایی، کنسرت ها، آلبوم ها، تولید آثار آموزشی، ساخت موسیقی فیلم و… به عنوان یک حامی تمام عیار جریان های هنری و آزاد موسیقی و رویدادهای فرهنگی و همچنین در همه این سالها به عنوان موسیقیدانی مبارز و منتقد، حضوری پرثمر داشته است.
هفتاد و یکمینزادروزش را گرامی داشته با آرزوی سلامتی و طول عمر برای ایشان، قدردان حضور اندیشمندانه، ارزشمند و پر ثمرش در عرصه موسیقی ایران هستیم.
۱ نظر