علیرضا میرعلی نقی
در همان سال ۱۳۵۶ که تک نوازى تار او در نوار کاست منتشر شد، کار سنگین استاد زنده یاد محمدتقى مسعودیه نیز با نظارت و مشاورت او به انجام رسید: بازبینى نت نویسى هاى مسعودیه از ردیف آوازى موسیقى ایران به روایت روانشاد محمود کریمى (استاد آواز در هنرستان) و پیش از ظریف، دوست هنرمند او رحمت الله بدیعى نیز آن راوارسى کرده بود. زنده یاد مسعودیه در مقدمه کتاب خود، از این دو هنرمند به عنوان «دو تن از بهترین نوازندگان و ردیف شناسان» نام برده و اهمیت کارشان را یادآور شده است.
در سال‌هاى بعداز انقلاب نیز فعالیت هاى هوشنگ ظریف تعطیل نشد. اجرا در صحنه هاى ایران و جهان، تدریس در هنرستان و کلاس خصوصى و دانشگاه‌ها ادامه داشته و دارد و از توانایى هاى او چیزى کم نشده است. اتفاقاً آثار اصلى او در همین سالها منتشر شده اند: مجموعه چهار نوازى آموزش تار (با همکارى حسین علیزاده)، نت قطعات مختلف از او (در جزوه «همساز»)، نت نویسى هاى او از دستگاه نوا به روایت استاد شهنازى و قطعاتى از بداهه نوازى هاى هنرمند خلاق و تارنواز برجسته، فرهنگ شریف (متولد تهران ۱۳۱۲) و همنوازى در چند نوار کاست همراه صداى محمدرضا شجریان، شهرام ناظرى و علیرضا افتخارى، در تمام این سالها، پیوسته و بى صدا کار کرده و هرگز از خود سخنى نگفته است،
گفت وگوهاى مطبوعاتى او تعداد بسیار اندکى هستند و متأسفانه قدردانى جامعه موسیقى دوستان نیز از او، هیچ وقت به اندازه و در خور او نبوده است. اگرچه خود او از این مسائل واقعاً بى نیاز است و همچنان با اعتقاد به اصول هنرى و اخلاقى خود زندگى مى کند.
دراین جا باید تکریم کرد مقام انسانى او را که غیراز آموزش صحیح موسیقى ایرانى، اخلاق و رفتار و طرز زیست و نحوه برخورد او با موسیقیدانان و مردم و… روحیه سالم و هوشمندى او (که از هرگونه رندى هاى معمول موسیقیدان هاى ایرانى عارى است)، الگو و مرجع و نمونه مجسم براى هنرجویان جوان، واقع شده است.
تأثیر عمیق و نیکویى که شخصیت انسانى استاد هوشنگ ظریف در روحیه و اخلاق جوانان (از سه نسل متوالى) داشته است به هیچ وجه کم از تأثیر شخصیت هنرى او نیست و شاید حتى مهم تر هم باشد زیرا در موسیقى ایرانى مجموعه اخلاق و باورها و طرز زندگى موسیقیدان است که جوهره درونى هنر او را مى سازد و شکل مى دهد.
هوشنگ ظریف با گروه تنبک به سرپرستى استاد حسین تهرانى همکارى داشت و با نواختن تنبک به خوبى آشناست، در تدوین کتاب آموزش تنبک نیز سهم بسزا داشته است. از محضر درس جواد معروفى نیز استفاده کرده و در شناخت انواع شیوه هاى تارنوازى تخصص دارد. به آهنگسازى، و بویژه به ساخت قطعاتى براى فرم ترانه وتصنیف، کمتر رغبتى نشان داده است. ساخته هاى موسیقایى او از حیث تکنیک تار اهمیت دارند و بیشتر در رده هاى عالى آموزش جاى مى گیرند نه در مجموعه ملودى هاى مردم پسندى که ورد زبان خاص و عام است.
۱ نظر