نوای شب زنده داری (۵)

چه کسی گفته من نباید قاطی کنم؟
نصف شب است. «جان مِیِر»، گیتاریست آمریکایی در خانه مشترک خود با یکی از دوستانش روی کاناپه لم داده و دارد یکی از آلبوم های «مایلز دِیویس» (Miles Davis) را گوش می کند. گیتارش کنارش است و موسیقی مایلز دیویس، سیگاری که در دست دارد و اتفاقاتی که چند ساعت پیش برایش رخ داده حسی به او می دهد که گیتار را بردارد و کمی بداهه بنوازد. او تکه شعر کوچکی را در ابتدای این قطعه موسیقی می خواند و بقیه ملودی را با آوا و هجا ادامه می دهد: «چه کسی گفته من نباید قاطی کنم؟» او بلافاصله به اتاق دیگری که دوستش در آن زندگی می کند می رود و این تکه آهنگ با شعر نصفه نیمه اش را برای او می نوازد و می خواند و مورد تشویق دوستش قرار می گیرد.

این تکه موسیقی و شعر ناقصش سه سال را می گذارند. جان مِیر، تکه موسیقی ناقص دیگری هم دارد که نمی داند با آن چه کند: «عجب شبی بود آن شب در نیویورک/وضع تو هم از من بهتر نبود» او دوست دارد این دو تکه را به هم پیوند بدهد ولی چیزی این وسط کم است و این دو تکه خیلی با هم متفاوت به نظر می رند. او شبی این دو تکه آهنگ را برای «اِستیو جُردن»، نوازنده سازهای کوبه ای می نوازد ولی برای این که این دو تکه جدا از هم به نظر نیاید، به طور ناگهانی و ناخودآگاه، تکه کوچکی را به این دو تکه می افزاید: «چندین سال از ۲۲ سالگی ام گذشته».

او در یکی از کنسرت هایش در دلیل این که این تکه کوچک چگونه دو تکه قبلی را به هم پیوند داده توضیح می دهد: «این تکه به دو تکه اصلی معنی می دهد. در لحظه ای که اتفاقی این تکه کوچک را به کل مجموعه اضافه کردم فهمیدم که آهنگ همان شب تکمیل شده و از شدت خوشحالی به سُرفه افتادم. چون از ۲۲ سالگی من خیلی وقت است که گذشته اما من سعی کردم همانی باشم که بودم و تحت تاثیر شهرت قرار نگیرم.»

آهنگ «چه کسی گفته؟» در سال ۲۰۰۹ منتشر می شود و ششمین تک ترانه پر فروش جان مِیر است.

*عنوان آهنگ Let It Be به «رهایش کن» هم ترجمه شده اما از آن جایی که فعل رها کردن شاید شبهه آزادکردن را ایجاد کند در این متن، اصطلاح عامیانه «ولش کن» برای ترجمه نام این آهنگ انتخاب شده است.

مجله اینترنتی آفتاب