گفتگوی هارمونیک
افتتاحیه کانون مطالعات موسیقی اقوام ایرانی دانشگاه هنر ایران با حضور صاحب‌نظران و هیئت علمی دانشکده موسیقی برگزار شد. در ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ دانشکده موسیقی دانشگاه هنر ایران، با همکاری معاونت فرهنگی و اجتماعی این دانشگاه، میزبان جمعی از پژوهشگران و صاحب‌نظران موسیقی‌شناسی ایران بود و «کانون مطالعات موسیقی اقوام ایرانی» این دانشکده با نشستی در دفتر این کانون افتتاح شد.
در این رویداد، علاوه بر هیئت علمی و دانشجویان دانشکده موسیقی دانشگاه هنر، ساسان فاطمی، مرتضی گودرزی، آروین صداقت کیش، ایرج داداشی و محمد موسوی ماهور هم حضور داشتند.
برنامه با دونوازی سرنا و ضرب (مجید عموزاده و سعید رحیمی) در ورودی دانشکده موسیقی آغاز و سپس جلسه افتتاحیه در دفتر کانون برگزار شد.
در آغاز، بابک خضرائی، رئیس دانشکده، به مدعوین خیر مقدم گفت و درباره ضرورت تشکیل این کانون و چشم انداز آن برای تشکیل یک پژوهشکده موسیقی مردمی توضیحاتی داد. در ادامه، محمد علی مرآتی، دبیر علمی جشنواره موسیقی اقوام، درباره هویت و سابقه این جشنواره گزارشی مختصر ارائه کرد و در ادامه امکانات همکاری این جشنواره با فضای دانشگاهی موسیقی ایران را مورد بررسی قرار داد.
میهمان دیگر این جلسه، ساسان فاطمی، درباره انتخاب عنوان این کانون پیشنهاد کرد که به‌جای اصطلاح «موسیقی اقوام ایرانی» از اصطلاح «موسیقی مردمی ایرانی» استفاده شود و دراین‌باره و سایر اصطلاحات چون «موسیقی نواحی» و «موسیقی محلی» گفتگو شد.
در ادامه، مرتضی گودرزی، محقق و نوازنده شناخته‌شده دوتار شمال خراسان از مشکلات زندگی و دغدغه‌های معیشتی نوازندگان موسیقی نواحی سخن به میان آورد و خواستار چاره‌اندیشی دراین‌باره شد.
جلسه با صحبت‌های کوتاه اعضای هیئت علمی دانشکده موسیقی و عارف شاهد‌نواز، از اعضای موسس کانون، درخصوص برنامه‌های آینده این کانون دانشجویی و دانشگاهی ادامه یافت؛ ازجمله سیدحسین میثمی گفت که هر هسته پژوهشی که می‌خواهد شکل بگیرد بایست برنامه‌های کوتاه‌مدت و میان‌مدت و بلندمدت داشته باشد و مانند همه پژوهش‌هایی که در دنیا صورت می‌گیرد منابع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری لازم دارد و نیازمند حمایت است. امیر شریفی نیز گفت که من، به‌عنوان نوازنده موسیقی دستگاهی، دوسه سال موسیقی کلاسیک ایرانی نشنیدم و تمام ذهنم صرف شنیدن موسیقی مناطق شد و دور از قیود دست‌‌وپاگیری که در اجرای موسیقی کلاسیک هست، نکات عمیق و ظریفی از منظر اجرا، ارتباط با مخاطب و ارتباط با آیین در اجرای موسیقیدانان نواحی پیدا کردم.
در انتهای برنامه آیدا حقیقی (نوازنده تنبور) به همراه نیایش برنس (نوازنده دف)، نیز ثمین آسایی (نوازنده دوتار خراسان)، نیز مجید عموزاده (نوازنده بلوئر) به‌همراه سعید رحیمی (خواننده) قطعاتی اجرا کردند.
ضمن تبریک و آرزوی تداوم چنین پایگاه مطالعاتی، جای پژوهش‌گرانی چون دکتر آزاده‌فر، دکتر قرسو، استاد محمدرضا درویشی، استاد صدری، آقای چراغی و چند تن دیگر از فعالان این حوزه را خالی می‌بینم.
امید که همه‌جانبه نگری به ویژه در محیطی آکادمیک حاکم باشد.