سجاد پورقناد
دهه‌های ۴۰ و ۵۰، هنرمندان زیادی از کشور ایران برای ادامه تحصیل موسیقی به اتریش سفر و عموماً در آکادمی موسیقی وین تحصیل کردند. دکتر محمد سریر غیر از اینکه خود در این آکادمی تحصیل کرده است، در آن زمان در مقام دیپلمات شاهد این مهاجرت‌ها و تحصیل این موسیقیدانان بوده است. یکی از این موسیقیدان‌ها زنده یاد حسین دهلوی بوده که البته به طور مستمع آزاد از کلاس‌های توماس کریستین داووید بهره می‌برده است و با خانواده دکتر محمد سریر دوستی عمیقی داشته است. گفتگویی که در ادامه می‌خوانید مربوط به آخرین سال تدریس ایشان در دانشگاه آزاد است که در همین مکان انجام گرفته است:
درباره ورود خودتان به آکادمی موسیقی وین بگویید.
من سال ۵۴ از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شدم و در آنجا استادانی مانند: هرمز فرهت، علیرضا مشایخی و محمدتقی مسعودیه داشتیم که البته من بیشتر با دکتر هرمز فرهت کار کردم. پس از فارغ التحصیلی به آکادمی موسیقی و هنرهای زیبای وین رفتم البته مانند بسیاری دیگر از موسیقیدانان هم دوره‌ام بورس نگرفتم.
در آنجا استادان مختلفی داشتم که برجسته‌ترین آنها آقای توماس کریستین داوید بود. من در دو دوره در یک بازه زمانی تقریبا ۱۰ ساله (که البته یک وقفه کوتاه هم در آن بوجود آمد) در سال ۱۳۶۴ از آکادمی فارغ التحصیل شدم. این آکادمی دیگر امروز وجود ندارد و تبدیل به دانشگاه شده است. در زمان ما محدودیت زمانی برای تحصیل وجود نداشت و دانشجویانی بودند که حتی بالای ۱۵ سال مشغول تحصیل بودند ولی امروز دیگر اینطور نیست.
در آن زمان من همزمان مشغول به کار در سفارت ایران در اتریش بودم و در جریان تحصیل و امور مهاجرتی دانشجویان ایرانی بودم.
گاهی شنیده ام که موسیقیدانانی درباره زنده یاد داوید گفته اند که برای شاگردانش آهنگسازی می کرده؛ آیا شما چنین چیزی دیده اید؟
ایشان به هیچ وجه! برای راستی آزمایی این گفته باید اول کریستین داوید را بشناسیم و بدانیم او از نظر اعتبار آکادمیک چه منزلت و جایگاهی دارد و بعد به سبک آهنگسازی او رجوع کنیم و سبک کاری شاگردانش.
اولاً آقای داوید شخصی بسیار بزرگ و معتبر در جریان آکادمیک موسیقی وین بود و از نظر خانوادگی اعتبار بالایی داشت. پدر او از افراد کلیدی در آکادمی وین بود که نام او نیز در ورودی آکادمی ثبت شده بود. من او را در وین هم دیده بودم. پس آقای داوید کسی نبود که حاضر باشد برای کسی قطعه بنویسد دوماً آقای داوید همیشه سعی می کرد هر آهنگساز را در سبک خود هدایت کند و همانطور که می بینید آثار آهنگسازی او در سبکی متفاوت از شاگردانش است.
وقتی من با ایشان کار می کردم بر اساس درس‌های آکادمی و روش سنتی آهنگسازی موسیقی کلاسیک، به شکل فرمال کار می‌کردیم و باید زیر نظر ایشان فرم‌هایی مشهور را مرور می‌کردیم و نشان می‌دادیم که درس را فراگرفته‌ایم ولی وقتی نوبت به آهنگسازی شخصی‌مان می‌رسید ایشان سعی می‌کردند در همان سبکی که کار می‌کردیم ما را راهنمایی کنند.
۱ نظر