آلبوم «اُستیناتو» در روز پنجشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۳ به آهنگسازی علی احمدیفر در استودیو شهر صدای پارسیان با حضور تعدادی از هنرمندان شناخته شده رونمایی شد.
آلبوم «اُستیناتو» اثر علی احمدیفر شامل پنج قطعه است که توسط نشر نوفه منتشر شده و آیین رونمایی آن با حضور بردیا کیارس، نیما عطرکار روشن، هادی ثابت، حامد ثابت، حامی حقیقی، نیما زاهدی، علی مغازهای، یاور احمدیفر، آیین احمدیفر، احسان صدیق، کیوان پورنصری نژاد، علی بهرامی، کیوان کیارس، محسن میرمهدی، شاهین مهاجری، میرعلیرضا میرعلینقی، محسن ثقفی، سیاوش لطفی، پیتر پیرحسینلو و جمعی از هنرمندان توسط نشر موسیقی جوان (نیما جوان) در استودیوی شهر صدای پارسیان برگزار شد. این آلبومِ کلاسیکمدرن با همکاری سولیستهای برجسته ایرانی بردیا کیارس، نیما زاهدی، تینا جامهگرمی، کاوه تسعیری، لعیا اعتمادی، آتنا اشتیاقی، نگار نوراد، مرحوم پورنگ پورشیرازی، محمدحسین چمحیدری و سولیست باسباریتون محمد سلمان و دو شعر از زنده یاد سهراب سپهری به موسیقی معاصر جهان معرفی شده است.
ضبط آن در استودیو ۵۴ زیر نظر پیمان توسلی توسط پویا پایور صورت گرفته و میکس و مستر آن توسط حامی حقیقی انجام شده است. متن جلد آلبوم توسط کیوان میرهادی رهبر ارکستر، استاد پیشکسوت گیتار کلاسیک و یکی از پژوهشگران نامدار موسیقی معاصر نگاشته شده است. لازم به توضیح است این آلبوم به زنده یاد استاد حسین اصلانی تقدیم شده است.
در ابتدای برنامه هادی ثابت (آهنگساز سینما و تئاتر و سولیست سکسوفون) خلاصهای از آلبوم را معرفی کرد و حضار را به شنیدن قطعۀ نخست از آلبوم یعنی استیناتو برای پیانو دعوت کرد. سپس بردیا کیارس آهنگساز و رهبر سابق ارکستر ملی ایران و و ارکستر تئاتر دولتی آذربایجان و نوازنده ارکستر دیوان به رهبری دانیل بارنبویم (یکی از برجسته ترین رهبرهای ارکستر جهان و تاریخ موسیقی کلاسیک) دربارۀ نیاز به ویرتئوز بودن جهت نوازندگی در این آلبوم سخن گفت و اینکه در دنیای مدرن و در کشورهای پیشرفته نوازندگان ویرتئوز تمایل زیادی برای اجرای آثار آهنگسازان پیشرو دارند و علاقه زیادی به چالش نوازندگی دارند اما در ایران به علت تعداد بسیار کم از آثار پر چالش برای نوازنده و به علت عدم آشنایی و استقبال مخاطب و هزینۀ زیاد استودیو اینگونه آثار تولید نمیشوند.
سولیست ویلن اول این آلبوم اظهار امیدواری کرد آهنگسازها و نوازندهها با همکاری یکدیگر هر روز آثاری با تفکر امروزی بیافرینند. وی اظهار کرد بهترین ضبط برای آثاری با خصوصیات کلاسیک و بار معنوی ژرف نیاز به امکان ضبط به صورت آنسامبل دارد که امکانات آن به این سادگی وجود ندارد.
سپس نیما عطرکار روشن آهنگساز مدرن و معاصر، پژوهشگر موسیقی و بنیانگذار بنیاد الف که آثارش در برجستهترین جریانهای هنری جهان اجرا شدهاست راجع به قدمت تصنیف آثار به خصوص کوارتت زهی علی احمدی فر صحبت کرد. وی به آسیب شناسی جریان ژورنالیستی موسیقی ایران راجع به موسیقی معاصر ایران نیز سخن گفت. وی اضافه کرد در این آلبوم از تکنیکهای مینیمالیستی استفاده شده اما اصلا مینیمالیستی نیست و بهتر است گفته شود رویکردی پست مینیمالیستی دارد. نیما عطرکار روشن ذکر نمود این آلبوم که در حدود سالهای ۱۳۷۸ الی ۱۳۸۷ تصنیف شده است از نخستین آثاری است که در ایران با این رویکردِ معاصر تصنیف شده است.
۱ نظر