علیرضا میرعلی نقی
این‌بار کار واقعا از ریشه‌ها شروع شده است. اقدام پیشروانه آهنگساز ارزنده، دکتر امیرمهیار تفرشی‌پور به حدی بدیع و در عین حال انسانی بود که شایسته ثبت در حافظه تاریخ موسیقی معاصر ایران است. بی‌تردید از بین خردسالان و نوجوانانی که به همت و حمایت او در جلسه شهرکتاب فرشته حاضر شدند و کارشان را ارایه کردند، آهنگسازانی تاثیرگذار برخواهند خاست.
دکتر تفرشی‌پور کار را از ریشه‌ها آغاز کرده و اندیشه‌هایی متکی بر تجربه را پشتوانه آن قرار داده است. فضای آموزش موسیقی کلاسیک بین‌المللی در ایران، همیشه (به استثنای استادانی معدود)، گرفتار خشونتی پدرسالارانه، تحقیری عادی‌سازی شده و ناچیز شمردن بارقه‌های استعداد شاگردان خردسال بوده است. نمونه‌ها زیادتر از حد سنجشند و نیاز به نام بردن نیست.
این برخورد آمرانه، شاید در محیط‌های آموزشی ایران عصر مشروطیت تا اوایل دهه ۱۳۴۰، تا حدودی «جواب می‌داد» و البته همان استادان نیز با همه تلخ زبانی و ترشرویی‌شان، دانش‌آموختگانی زحمتکش و مسوولیت‌پذیر و منضبط و با معلومات بودند. هدف زندگی‌شان همانا اعتلای موسیقی بود و شاید هم راهی نمی‌شناختند جز اینکه با همان روشی که خودشان بار آمده بودند، شاگردان را هم بار بیاورند. خیلی‌های‌شان اساسا از محیط‌های نظامی به فضای موسیقی پا گذاشته بودند و هنرستان (و حتی ارکسترهای زیر دست‌شان) را هم مثل سربازخانه نگاه می‌کردند.
جامعه امروز حتی با جامعه دهه ۱۳۷۰ بسیار متفاوت است و تمام جنبه‌های آموزشی و پرورشی موسیقی باید مورد تجدیدنظری نقادانه قرار بگیرد و با دانش روز هماهنگ شود. مقصود از دانش روز، تنها حوزه مسائل فنی موسیقی نیست. علومی چون پداگوژی و روانشناسی و به خصوص استفاده از فناوری دیجیتال نیز به موازات آن، اهمیت دارند. دنیای امروز و فردا با محوریت زنان و کودکان می‌گردد و چرخ آموزش دیگر نمی‌تواند براساس اقتدارگرایی‌های قدیم بگردد.
اینها نکات مهمی هستند که آقای دکتر تفرشی‌پور در فضای آموزشگاه خود به آن توجه دارند و خروجی‌شان نیز قابل توجه می‌تواند باشد. آزادی ایده و بیان شاگردان‌شان در شب ارایه، تنوعی جالب را ارایه می‌کرد که تربیت استعدادهای جوان با چنین بینشی را نشان می‌دهد. در این یادداشت کوتاه قصد واکاوی و تشریح اقدام فرهنگی ایشان را ندارم، چراکه خود در گفت‌وگوی‌شان به شایسته‌ترین نحو بیان مطلب کرده‌اند. امیدوارم این حرکت، درجا متوقف نشود، ادامه بیابد، جریان‌سازی کند و ثمرات نیکویش را برجا بگذارد.
روزنامه اعتماد (۱۴۰۳/۳/۱۹)
۱ نظر