سجاد پورقنادگفتگویی که پیش رو دارید، قبل از آخرین کنسرت ارکستر فیلارمونیک تهران با رهبر و شف های این ارکستر، بعد از یکی از تمرین های پایانی در تالار رودکی تهیه شده است.
فکر می کنید در این چهار برنامه ای که تا به حال اجرا نموده اید، ارکستر خودش را جا انداخته است یعنی در حدی که لازم به تبیلیغ زیاد نباشد و همیشه در هنگام کنسرت سالن پر باشد، به عبارت دیگر آن بازخوردی که انتظار داشتید را الان می توانید بگیرید؟
فرشید پاتینیان: این موضوع که شما می فرمایید یعنی بازخورد را باید از مخاطب پرسید؛ البته فکر می کنم با توجه به کیفیت گرایی که در این ارکستر از طرف هد گروه که آقای گوران است و به مایسرها می رسد، این کیفیت به گوش مخاطب می رسد و طبعا آنها نیز متوجه این کیفیت گرایی می شوند. این که مخاطب ما متوجه بشود که این کیفیتی که از قطعه اجرا شده می شنود بهترین کیفیتی است که می تواند در روز و زمان بشنود…
در چه سطحی؟ در سطح ملی یا خاورمیانه؟
پانیذ فریوسفی: حتی در دنیا! این گفته من متعصبانه نیست! من ارکسترهای جهانی زیادی را دیده ام و گاهی هم با آنها ساز زده ام؛ می خواهم اعلام کنم که این ارکستر از نظر کیفیت واقعا بین المللی است.
گوران: اینکه آقای پاتینیان همه کیفیت کار را مدیون رهبر دانستند به نظر من بیشتر به خاطر تواضع ایشان است چراکه در واقع اینطور نیست و می دانید که کنسرت مایسر این ارکستر آقای پدرام فریوسفی است و متاسفانه به خاطر مشکلی که برای ایشان پیش آمد و واقعا جامعه موسیقی مدتی ایشان را از دست داد (که البته امروز خبرهای خوبی می شنویم از ساز دست گرفتن ایشان و دوباره رسیدن به روزهای اوج)؛ کنسرت مایسر دوم ما آقای غفاری هستند که هشت سالی است که با ایشان همکاری داریم و در نبود آقای فریوسفی از کمک های ایشان بهره می بریم. فکر می کنم مایسرها دارند تواضع به خرج می دهند چراکه تنها شیوه تمرین دادن رهبر موثر نیست و شیوه ای که تک تکشان در این ارکستر زحمت می کشند و حساسیت هایی که به خرج می دهند در بحث تکنیکال و مکانیکال حتی شاید از خود من هم بیشتر است و روزهایی پیش می آید که ایده های بسیار عالی از طرف مایسرها شنیده می شود و اینقدر مورد استقبال من قرار می گیرد که با ایده های خودم ترکیب می کنم و محصولی بهتر را ارائه می دهیم.
اینجا از این تریبون استفاده می کنم و از تک تک این افراد تشکر می کنم برای اینکه اولا من را خیلی تحمل می کنند ثانیا اینکه حساسیت و دقت و منش و دانشی که دارند را بی دریغ در تمرین ها خرج می کنند. مایسرها با تمرین هایی که در سکشن ها انجام می دهند ارکستر را به جایی می رسانند که من بتوانم به راحتی با آنها کار کنم.
۱ نظر