گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

همسر متکاف، امیلی والهوت، نوازنده ویلون سل است و با ارکسترشان برخی از آثار قرون شانزدهم و هفدهم را اجرا می کند. اعضای ارکستر به این نتیجه رسیده اند که واکنش شنوندگان زمانی که آنها از نت استفاده نمی کنند خیلی بیشتر است:“ شنوندگان عاشق دیدن این صحنه هستند.”

البته او تصدیق می کند:“ من هیچ تفاوت خاصی بین اجرای با نت و بدون آن حس نمی کنم. البته برای حفظ شدن نت ها باید بیشتر تمرین کنیم که این آگاهی ما را نسبت به کل قطعه به خصوص کنترپوآن بیشتر می کند.”

والهوت هم علاقه خاصی به اجرای بدون نت ندارد. او اعتراف می کند:“ این کار مرا خیلی عصبی می کند، اما فکر می کنم مردم آن را ترجیح میدهند. ” در مقابل متکاف فواید زیادی برای حفظ کردن بیان می کند:“ اجرای از حفظ تضمین می کند که اثر را در حد معینی تمرین و آماده کرده اید. با این کار نمی توان به خود اجازه داد که از مقابل هیچ چیز در اثر بی تفاوت بگذریم.”

به نظر من حفظ کردن در فهم ساختار قطعه و آشنایی با تمام جنبه های آن بسیار مفید است. چند سال پیش مجبور شدم بخش زیادی از سوییت باخ را حفظ کنم. این کار برایم درست مثل شکنجه بود. اگر قطعه درست حفظ نشود اجرا خیلی بد خواهد بود. بنابراین شاید مجبور شوید بخشی را چندین بار تکرار کنید و از کنار نت های فراموش شده نمی توانید به سادگی بگذرید.

در آن زمان معلم بسیار صبوری داشتم که با صبر بی انتهای خود مجبورم کرد بدون نت بنوازم. اگر در یک میزان مشکلی به وجود می آمد برای اینکه از درستی عملکرد دست چپم مطمئن شوم، به ناچار انگشت گذاری هر نت را بالای آن می نوشتم. حتی در نهایت انگشت گذاری کل قطعه را نوشتم. این اثر خیلی پیچیده و اجرایش از حفظ برایم مشکل بود. هیچ وقت احساس نکردم بدون نت راحت می توانم آن را بنوازم.

همان طور که شنکمن می گوید، قطعه ای که انتخاب می کنیم هم در تصمیم گیری برای حفظ کردن یا نکردن آن موثر است. به نظر او برای مثال در کنسرتوهای مجلسی به علت پاس کاری زیاد سولیست و ارکستر استفاده از نت واقعا اعتماد به نفس خاصی به نوازنده می دهد. :“اما در اجرای کنسرتو اپوس ۱۵ بتهوون استفاده از نت آزادی عمل و هیجان کافی برای اجرا را از من می گیرد.”

او که نوازنده یکی از ارکسترهای مجلسی است خاطرنشان می کند:“ اعضای ارکستر به هم کاملا اعتماد دارند؛ اگر زمان کافی برای تمرین داشته باشیم حتی می توانیم سخت ترین قطعه ها را بدون نت اجرا کنیم.” او معتقد است این اجراها به آنها حرکت خود انگیخته می دهد و اضافه می کند:“البته این در مورد کوارتت بارتوک نمی تواند درست باشد! چون شنیده ام که بارتوک برخورد بسیار بدی داشت با نوازندگانی که یکی از کوارتت های زهی اش را از حفظ اجرا کردند؛ او معتقد بود آنها به دلیل استفاده نکردن از نت نتوانستند نوآنس پارتیتور را در آورند.”

حال سوال اینجاست که اجرای بدون نت تا چه حد می تواند دقیق باشد؟ میرون لوتزک هم در این مورد می پرسد:“ آیا هدف ارایه موسیقی جذاب است یا تنها اجرای مو به موی ایده های آهنگساز؟ آیا ما هم می توانیم مثل نوازنده های جاز، موسیقی اجرا کنیم؟”

به نظر می رسد بیشتر از آنکه جواب بدهم، سوال کردم. مسلم است که دانش آموزان باید برای تقویت توانایی نت خوانی خود، آثار را حفظ کنند. اگر اجرای بدون نت را دوست دارید یا برایتان سخت نیست، با تمرین این توانایی در شما پیشرفت خواهد کرد. به نظر من اجرای از حفظ نباید مهنای موسیقی را تحت الشعاع قرار دهد.

منبع:

مجله استرینگز

هستی نقره چی

هستی نقره چی

دیدگاه ها ۲

بیشتر بحث شده است