گفتگوی هارمونیکبه تازگی جعفر صالحی موسیقیدان و نت نگار، دست به انتشار کتابی از علینقی وزیری زده است؛ نوشته ای که پیش رو دارید، به قلم جعفر صالحی و درباره این کتاب است.
استاد علینقی وزیری از پیشگامان ایجاد تغییر و تحول در موسیقی کشور و اولین کسی بود که برای سازهای ایرانی متد آموزشی تدوین نمود و با تاسیس مدرسه موسیقی، حرکتی عظیم در روند آموزش موسیقی کشور و همچنین جایگاه موسیقی و موسیقیدان در جامعه ایجاد نمود و آ‌ن‌را متحول کرد. تا قبل از وزیری، موسیقیدان‌های بزرگی وجود داشتند که به دلیل نگاه تحقیرآمیز اجتماع، حاضر به نوازندگی غیر از جمع‌های محدود صمیمانه و مطرح شدن به نام نوازنده (که آن روزها عمله طرب گفته می‌شد) نبودند.
فعالیت‌های استاد وزیری در عرصه موسیقی ایران به قدری گسترده است که ذکر آن‌ها مجالی دیگر و قلمی گویاتر می‌طلبد.
در این‌جا فقط به این مطلب بسنده می‌کنم که به عقیده بنده ایشان یکی از معدود موسیقیدان‌هایی هستند که وجود موسیقی ایرانی و زنده بودن سازهای ایرانی تا امروز و حتی سبک و سیاق نوازندگی ایرانی، وامدار فعالیت و دلسوزی‌های آن‌هاست.
اما بسیار تعجب برانگیز است که آثار و مکتوبات چنین شخصیتی، به‌صورت پراکنده و ناقص و در اکثر موارد بدون کیفیت و با نادرستی‌های فراوان چاپ شده است و حتی آثاری که خود استاد چاپ و منتشر نموده بود نیز بعد از مدتی به فراموشی سپرده شده و تجدید چاپ نشده‌اند.
نکته قابل توجه این است که استاد وزیری در زمان حیات خود و با سرمایه شخصی، بنیادی را تأسیس نمودند که وظیفه آن حفظ و انتشار آثار وزین موسیقی ایرانی از همه موسیقیدان‌ها تعریف شده بود. این بنیاد نیز مانند بسیاری از نهادهای مفید و کارآمد پس از مدتی و بدون فعالیت خاصی به فراموشی سپرده شد.
البته با توجه به این‌که در اساسنامه بنیاد وزیری، آن را غیر قابل انحلال تعیین و تعریف نموده‌اند، در حال حاضر نیز با تلاش جناب «کیوان ساکت»، با هیأت امنایی متشکل از موسیقیدان‌های پیشکسوت و نامی کشور دوباره احیا شده که البته به دلایل مختلفی که مهم‌ترین آن، نبود بودجه کافی است، فعالیتی ندارد.
تأسیس چنین بنیادی با نوع فعالیت‌های تعریف شده آن، دوراندیشی و درایت وزیری را نشان‌داده و دلیلی دیگر است بر عشق عمیق او به موسیقی و فرهنگ ایران.
به دلایلی که ذکر شد و بسیاری دلایل دیگر که بعد از آشنایی با زندگی استاد وزیری برای هر هنرجوی موسیقی شکل می‌گیرد، دِین بزرگی را بر گردن خود احساس می‌کنم و همیشه برآن بوده و هستم که خدمتی هر چند کوچک در راه نشر آثار این استاد بزرگ انجام دهم. زیرا که نشر آثار یک موسیقیدان (صرف نظر از این‌که سبک موسیقی ایشان و مطالبی که تحت عنوان نظری موسیقی تهیه و تدوین کرده‌اند امروزه کاربردی دارد یا خیر) مهم‌ترین و اولین قدم در جهت حفظ میراث فرهنگی و موسیقایی کشور است که پایه‌ای برای تحول و نوآوری صحیح و اصولی محسوب میشود.
در همین راستا اولین قدم را با توجه به بودجه شخصی محدودی که در اختیار داشتم، نشر مجدد و با کیفیت قسمت‌های منتخبی از کتاب «دستور جدید تار» را در دو جلد تعیین نموده و با همکاری صمیمانه آقای «هادی افتخاری» مدیر محترم نشر «رازگو» به انجام رسانیدیم.
کتاب «سرمشق» حاوی گزیده‌ای از تمرین‌ها و کتاب «رامشگری» حاوی گزیده‌ای از قطعه‌های کتاب «دستور جدید تار» تدوین و منتشر شده‌اند. شایان ذکر است که در کتاب رامشگری، سه قطعه به صورت دونوازی است که علاوه بر نت اصلی، قسمت مربوط به هر ساز (تار اول و تار دوم) به صورت مجزا در کتاب قرار داده شده‌اند تا نوازنده‌ها برای جدا نمودن قسمت‌ها، دچار مشکل نشوند.
هر دو کتاب به صورت سیمی صحافی شده‌اند تا به راحتی ورق خورده و روی پوپیتر قرار گیرد.
امیدواریم که بتوانیم سایر آثار مکتوب استاد را نیز در مراحل بعدی با کیفیتی درخور، منتشر نموده و در اختیار علاقمندان و هنردوستان قرار دهیم.
قابل توجه کسانی که نام بزرگ وزیری را دکان شیادی کرده اند!!