هستی نقره چی
اپراى (فاوست) اثر چارلز گونو، اثرى غنى از ملودى هاى زیبا اما با عمق احساسى بسیار کم است. یک اجراى جدید از این اثر در سالن اپراى مترو پولیتن به روى صحنه رفته است. تمام چشم ها به ساخته آندرى شربان دوخته شده بود. ممکن است هدف او کم اهمیت جلوه دادن سبک کار گونو باشد، که البته این کار جداً سخت است.
طرح اصلى داستان چیزى شبیه به این است: پسرى با شیطان ملاقات مى کند، شیطان به او کمک مى کند که دخترى را اغوا کند، سپس دختر حامله مى شود، پسر به جهنم رفته و دختر توبه مى کند و به بهشت مى رود.تنها شانس موفقیت (فاوست) تکیه روى موسیقى ملایم و بى پیرایه آن است که متاسفانه در اجراى جدید، به جاى آن با رگبارى از مضامین بصرى روبه رو هستیم که البته بعضى از آنها بسیار عالى و خیره کننده و اما بعضى دیگر بسیار احمقانه اند. شربان همین کار را در اجراى یک اپراى فرانسوى دیگر به نام «Benvenuto Cellini» اثر برلیوز، در فصل قبل انجام داد و به خاطر افراط زیادش در جلوه هاى بصرى بسیار ملامت شد.
براى مثال در صحنه دوم در میدان ده، آشوبى از رنگ ها و حرکت ها برپاست. اما آیا واقعاً این صحنه به آنها احتیاج دارد؟ یا در صحنه سوم به جاى اینکه مارگریت تنها وارد صحنه شود، مجبور است نقش فردى را بازى کند که افراد شرور، در حالى که آواز اندوهناک و حسرت بارى براى شاه مى خواند، او را دستگیر مى کنند.صحنه چهارم باید ترسناک ترین صحنه اپرا مى بود. جایى که شیطان مارگریت را که حامله است، مسخره مى کند و او را از عبادت کردن براى بخشیده شدن، باز مى دارد.
اما به جاى آن شربان در این صحنه شیطان و گروهش را نشان مى دهد که پیوسته در حال حرکت هستند و این صحنه بیشتر از ترسناک بودن، اکتیو است.صحنه سوم این اپرا با دوئت عشق خاتمه یافت. موسیقى مسحورکننده گونو به مارگریت شانس توبه کردن و شروع زندگى جدید را داد و شنوندگان هم از آن بسیار لذت بردند. در اجراى جدید (فاوست)، شما اجراى بهترین خوانندگان و نوازندگان را خواهید دید.دن پیپ، خواننده باس آلمانى نقش مفیستو فلس را اجرا کرد. او صداى خارق العاده با حالت سحرکننده اى دارد.
بسیار عالى آواز مى خواند که البته به اندازه کافى براى نقشش ترسناک نبود.سویلى الیسوکوسکى خواننده سوپرانو بود که نقش مارگریت را داشت. او با اجراى عالى خود و صداى شیرین، درخشان و لرزانش آسیب پذیرى و صبر زنان را به خوبى نشان مى داد. اجراى نقش فاوست باید براى روبرت آلاگفا خواننده تنور فرانسوى سیسیلى، بسیار راحت و طبیعى مى بود ولى اضطراب کاملاً در صدایش موج مى زد و حتى در مواقعى از کوک خارج مى شد. او در محدوده زیادى از نت هاى بالا صدایش زنگ دار و یا خش دار مى شد.
دیمیترى هو راستووسکى خواننده باریتون نقش والنتین برادر نگهبان مارگریت را داشت و کریستین جپسون، خواننده متسوسوپرانوى آمریکایى به نقش سیبل روحیه و سرزندگى خاصى داده بود. او حمایت هاى زیادى از دور از مارگریت مى کرد.رهبرى اولین اجراى این اثر در سالن اپراى مترو پولیتن را جیمز لوین به عهده داشت.
او با رتیتور این اثر به اعضاى ارکستر و خوانندگان بسیار سختگیرانه و مانند یکى از بزرگترین شاهکارهاى موسیقى کار کرد.«فاوست» نخستین اپرایى بود که در سالن اپراى مترو پولیتن اجرا شد. زمان افتتاح این سالن یعنى در سال ۱۸۸۳ این اثر به روى صحنه رفت و طى سالیان دراز، اجراهاى بسیار متعددى از آن اجرا شد. اما در ۳۰سال اخیر کمتر به این اثر توجه شده است. به نظر نمى رسد اجراى جدید شربان از این قطعه دوباره بتواند توجهات را به آن جلب کند.
منبع: نیویورک تایمز
۱ نظر