مریم غفاری
تصویری که از موسیقی رپ در ایران ترویج می‌شد گاهی آن را مرتبط با جریان‌هایی نظیر شیطان‌پرستی قرار می‌داد. در ۲۵ مهرماه ۱۳۸۷ برنامه‌ای از یکی از شبکه‌های تلویزیونی ایران پخش شد که به گفته سازندهٔ آن، به بینندگان نشان می‌داد که شیطان‌پرستی رابطه‌ای با رپ ندارد. با این حال، به نظر برخی منتقدان این برنامه در عمل تاثیر عکس روی بینندگانش می‌گذاشت.
گسترش رپ فارسی به طور زیرزمینی و از طریق اینترنت، به ویژه با توجه به این که قسمت عمده‌ای از آثار زیرزمینی سرشار از فحش و ناسزا بود، باعث شد که دفتر موسیقی وزارت ارشاد در مورد اعطای مجوز به آثار این سبک سخت‌گیرانه عمل کند. مدتی پس از این که قطعه‌ای در سبک «رپ-پاپ» فارسی در عنوان‌بندی مجموعهٔ تلویزیونی «خانه به دوش» از یکی از شبکه‌های تلویزیونی ایران پخش شد، دفتر موسیقی وزارت ارشاد در نامه‌ای به سازمان صدا و سیما از پخش ترانه‌ای با این سبک از رسانه‌ای مانند تلویزیون گلایه کرد.
تاثیرات موسیقی رپ (اغلب به طور منفی) بر ذائقه شنیداری افراد جامعه و نگاه آنها به مساِیل روزمره از دریچه موسیقی با نگاهی عام یکی از کارکردهای سبک رپ در فضای موسیقی ایران است. همچنین تاثیرگذاری بالای موسیقی به نوبه خود و به خصوص این سبک بر افراد باعث شده است که گرایش نوجوانان به این نوع موسیقی برای تخلیه روانی خود و از سویی الگو برداری از خوانندگان و پدیدآورندگان این سبکها در ویدیوهای پخش شده در رسانه ها ، الگوهای زندگی آنها از جمله لباس پوشیدن و حرف زدن و تکیه کلامهای رایج در موسیقی کلامی یا همان رپ را تغییر دهد.
از آنجایی که این نوع موسیقی دارای پیچیدگی های خاصی نیست و قابلیت درک برای پایین ترین سطح افراد جامعه را نیز دارد و حرف خود را بسیار رک و صریح به مخاطب می رساند توانسته است بسیار پرطرفدارو تاثیرگذار جلوه کند.
نتیجه:
بطور کلی نمی توان سبک رپ را دارای محتوای موسیقایی و ارزش هنری موسیقایی دانست. زیرا همانطور که در این مقاله گفته شد در این سبک عناصر موسیقی بطور حداقل استفاده شده اند و کارکرد هنری موسیقی به کارکرد اجتماعی آن در این سبک تغییر هویت می دهد. از سویی همسو شدن این نوع موسیقی با خواسته ها، نیازها، مسایل و مشکلات اقشار مختلف اجتماع و تاثیرات آن بر ذایقه شنیداری و بیان خواسته ها از طریق موسیقی می توان این سبک موسیقی را مورد توجه جامعه شناسان و متخصصان فعال در حوزه های روانشناختی و بررسی پدیده های اجتماعی دانست.
منابع:
مجله همشهری جوان
سایت گفتگوی هارمونیک
روزنامه جوان
۱ نظر