پس از ارائه تم اصلی توسط سازهای زهی و بادی چوبی، ناگهان پیانو با چندین آکورد فورته قدم به صحنه گذاشته و زمینه را برای تکنوازی و هنرنمائی نسبتا طولانی خود فراهم ساخته و با الهام گیری از تم اصلی ارائه شده و همچنین تم گرم و بیانگری که پیانو در اوایل موومان اول معرفی نمود، بسیار پر احساس نواخته و زهی ها نیز به همراهی آن می پردازند.
سپس، یک آکومپانیمان والس مانند با پیتسیکاتوهای سازهای زهی شنیده می شود و در همان هنگام سازهای بادی چوبی ملودی بس دلنشینی را می سرایند و پیانو، در این قسمت نیز به ایفای نقش پرداخته و با بکارگیری ریتمی والس گونه، به نواختن اصواتی پر جست و خیز مشغول می گردد و حالتی شوخ آمیز و بوالهوسانه ایجاد می کند.
این ملودی در واقع چیزی جز همان تم اول کنسرتو نیست که به رنگ دیگری ظاهر می شود.
پس از نوای پرشور زهی ها و مکثی کوتاه، پیانو زمینه را برای آغاز موومان با شکوه سوم فراهم می سازد و برای این منظور به تکرار، سکوانس های بالارونده و آکوردهائی فورته متوسل می شود و برنجی ها نیز به یاری او می شتابند.
موومان سوم، “آلابره وه”، بدون کوچکترین درنگی به دنبال موومان دوم فرا می رسد. حالت کلی این موومان، فعالیتی بی امان و پر شور را مجسم می دارد.
تم اول گاهی لحن مارش مانندی پیدا می کند.
چندین تم فرعی هم در این میان به گوش می رسد. یکی از این تمهای فرعی، نخست به صورت یک رشته ممتد از آکوردهای مقطع روی پیانو شنیده می شود و بی درنگ به دنبال آن بیان شیرین و ملایم و مواج همان ملودی و این بار نیز از زبان پیانو مطرح می گردد.
سپس نوبت به یک اسکرتساندو و یک لنتو می رسد که به طور کلی براساس یادآوریهائی از تمهای موومان اول پرداخته شده است و پیانو نیز در این بخش به تکنوازی پرداخته و به منظور به نمایش گذاشتن اوج هنر و مهارت خود به روشهای پرسش و پاسخ با ارکستر، تبادل تم بین برخی از اعضای ارکستر، ایمیتاسیون و دگرگون سازی تم ها متوسل می شود.
پس از بخش لنتو، بار دیگر بخش “آلابره وه”، بی قرار شنیده می شود و کنسرتو با شور بسیار پایان می یابد.
۱ نظر