گفتگوی هارمونیک
شیار ۰۱۰
این قطعه هم جزو قطعاتی است که بجای آرپژ با ملودی آغاز می شود. بعد از اورتور هم مجددا جمله ی پر مغزتری را می شنویم که شنونده را در انتظار شنیدن ادامه قطعه نگه می دارد. روند کلی قطعه هم با متانت و وقار پیش می رود. بنظر من این قطعه جزو قطعات خوب این آلبوم بود.
شیار
۰۱۱
قطعه در شروع کمی سریع و تکنیکی آغاز شد. اما جمله ی اول جمله ی خوبی است و قابلیت بسط خوبی هم دارد. پاساژ های پنتاتونیک و فواصل نامطبوع هم جزو نکاتی بود که به لحاظ فنی این قطعه را شنیدنی تر می کند.
شیار
۰۱۲
اورتور این قطعه مانند گهواره ای در حال چپ و راست رفتن است و گوش را نوازش می دهد. ملودی قابل درکی در ادامه می شنویم که مرا به یاد پائیز طلائی می اندازد. قطعه سوژه ی خوبی دارد و در فواصل مناسبی از گام هم شنیده می شود. قرار نیست اتفاق خاصی بیفتد و رساندن همین مطلب هم کار سخت دشواری بود. فقط قسمت انتهایی قطعه کمی با عجله و بی برنامه تمام شد که می بایست دقت بیشتری می شد. این قطعه هم به استثنای قسمت انتهایی از قطعات خوب این آلبوم بود.
نکات پایانی
می توان اذعان کرد که یک مجموعه برای پیانو جمع آوری کردن کار سخت و بزرگی است. تبریک می گوییم به آهنگساز این آلبوم.من چند نکته برای این آلبوم دارم که امیدوارم در حد بضاعت خود نقد منصفانه ای کرده باشم.
ابتدا لازمست توضیح دهم که پیداکردن گامها و تنالیته ها و مدولاسیون هایی که در این آلبوم استفاده شده کار بیهوده ای بود. چون لزوما هر کسی نیاز نیست که از ساختمان اصلی قطعات مطلع باشد و سعی کردم طوری بررسی کنم که حتی یک شنونده معمولی هم بتواند چیزهایی از این مطلب درک کند. بیشتر از منظر مخاطب شناسی این اثر مورد بررسی قرار گرفت تا فنی. چون آهنگساز واقف به اکثر نکات فنی آلبومش هست.
نکته اول
بهداد بهرامی عزیز نوازنده پیانو است اما وقتی قرار است با شخصیت آهنگساز خودمان مجموعه ای را تصنیف کنیم قطعا می بایست این تبحر در خدمت تفکر موسیقایی و شیوه ی آهنگسازی قرار گیرد که بنظر من بعضی از قطعات بر روی تسلط نوازندگی ایشان بنا نهاده شده بود نه تفکر حاکم بر قطعه.
نکته دوم
بنظر می آید آهنگساز گرفتار تم ها و فضاهایی است که موقع نوازندگی آنها را اتود می کرده و باید گفت که شخصیت نوازندگی ایشان در این آلبوم بر شخصیت آهنگسازی شان غالب است.
نکته سوم
در بخش نوازندگی هم بعضی جاها بشدت مکانیکی نت ها شنیده می شوند و خبری از نوانس و حس نیست. گرچه انتخاب تم ها کمک کرده به نایدیده گرفتن بعضی از این نکات.
نکته چهارم
مسئله ای که به نظر من به سخاوتمندی آهنگساز و نوازنده در روایت قطعات بر می گردد، عجله ی زیاد در نواختن است که در بعضی قطعات می توانست با تمپوی خیلی پائین تر از این نواخته شود. اما قطعاتی هم مثل قطعه شماره ۱ بود که این قضیه رعایت شده بود.
نکته آخر
به نظر من قطعات این آلبوم قابلیت تنظیم شدن را داشتند تا با تنوع بیشتری بهگوش برسندو ملودی های متنوع این آلبوم این فضا را به تنظیم کننده می داد تا روحی دیگر بر کالبد این آلبوم بدمد.
در پایان برای بهداد بهرامی عزیز آرزوی موفقیت دارم. موسیقی بدون کلام، موسیقی مهجور مانده ایست که تلاش صادقانه ی این عزیزان نویدبخش افق های روشن در این بخش خواهد بود.
بنظر من قطعات شماره ۱ و ۸ و ۱۰ و ۱۲ و جزو قطعات خوب این آلبوم بودند.
۱ نظر