هفزیباه منوهین، نابغه پیانو (۲)

در سال ۱۹۶۲ او و یهودی، سفرهای شان را برای دادن کنسرت در استرالیا ادامه دادند و جشنواره ارکسترای منوهین: در آمریکا و کانادا در سال ۱۹۶۷ و استرالیا در سال ۱۹۷۰ و ۱۹۷۵. در ۱۹۷۷ او عضو شورای داوری اولین مسابقه بین المللی پیانو در سیدنی بود. همان سال در ملبورن، در کنسرتی که او می نواخت، پسرش دکتر مارستون نیکولاس اولین اجرای خود را به عنوان، چلیست (cellist)، داشت.

در ۱۹۷۹ آخرین کنسرت او در استرالیا بود که به همراه برادرش و کوراتت زهی سیدنی (Sydney String Quartet)، نواخت. آخرین اجرای او در نوامبر همان سال همراه با برادرش در تالار جشنواره رویال در لندن بود.

هفزیباه منوهین حائوسر، در اول ژانویه ۱۹۸۱ در لندن، بعد از بیماری طولانی، ما را وداع گفت. یهودی منوهین، کنسرت تالار کارنگی (Carnegie Hall concert) خود را در ۲۲ فووریه ۱۹۸۱ به یاد او نواخت و به او تقدیم کرد.

آثار ضبط شده اش عبارتند از: “تروت” (Trout) از شوبرت (Schubert)، کوئینتت (Quintet) به همراه اعضای آمادئوس کوارتت (Amadeus Quartet)، کنسرتو های مووزارت همراه برادرش، گروه نوازی (trios) با برادرش و ماورسی گندرون (Maurice Gendron) و سوناتهایی با یهودی. حقوق سالیانه ۸۰۰۰ دولاری هفزیباه منوهین، به عنوان بوورس عضویت برای پیانیستهای استرالیایی جوان، توسط دانشگاه ملبورن و کنسرواتوریم موسیقی سیدنی، در سال ۱۹۸۰ مقرر شد. رخکن اصلی نوازندگان ویولن سل در مرکز هنر ملبورن (-Melbourne Arts Centre’s Hamer Hall ) به ادعای احترام به او، هفزیباه نام گذاری شد.

قسمتی از مهارت درخشان هفزیباه منوهین را
ببینید

در سال ۱۹۹۸ کورتیس لووی (Curtis Levy)، مستندی در باره زندگی این زن فوق العاده تولید وکارگردانی کرد. این فیلم با کیفیتی خوب، همراه با مصاحبه هایی از اعضای خانواده اش، مجموعه ارزشمندی از فیلمهای خانوادگی آنها و نامه های هفزیباه که با صدای کری آرمسترانگ (Kerry Armstrong) خوانده شده است. موسیقی متن این فیلم برگزیده ای از نواخته های خود او اغلب به همراه برادرش یهودی، بوده است. بیوگرافی از او به نام قلب جانگداز (An Exacting Heart)، در سال ۲۰۰۷ توسط ژاکلین کنت (Jacqueline Kent) به چاپ رسید.

مبارز کیبورد!

یهودی منوهین برای ادای احترام به خواهرش نوشت: «قدیسه ای که از جانب خدایان آمده بود.»

نامش هفزیباه، به معنی، کسی که منتظر شادی است. «از همان زمان نشانه خاص بودن او در چهره اش نمایان بود زمانی که من به عنوان برادر چهار ساله او همراه پدر و مادرم تولد او را با شادمانی به خانه خوش آمد گفتیم، آن شعف هیچ گاه مرا ترک نکرد.

او از نادرینی بود که مدافع حقوق زنان بود و عاشقانه و با تمام وجودش در این راه خدمت کرد. او خود را در عمیق ترین درد ها و شدیدترین ترسهای انسانی شریک می دانست.» همچنین نوشته است: «احساسات هفزیبا آنچنان زیاد بود که برای بیانشان به کلامی نیازمند نبود. او خود یک ساز فوق العاده بود، تغریبا بخشی وسیع از وجود خود من.»

هفزیبا فرزند دوم خانواده خارق العاده منوهین بود که تمام آنها موسیقی دان بودند. بزرگترین آنها یهودی، بزرگترین ویولنیست زمان خود بود، هفزیباه پیانیست مشهوری بود و جوانترین آنها یالتاه نیز پیانیستی معروف بود. دختر نا تنی او، استرالیایی فمنیست ایوا کوکس در باره او گفته است: «این پدر من ریچادر حائوسر بوده است که مرا نسبت به جهان مسئول تربیت کرد، اما این مادر ناتنی من، هفزیباه منوهین بود که به من آموخت تا نسبت به دیگران احساس مسئولیت و توجه کنم. او و مادرم بودند که به من آموختند، زنان نباید ساکت و مطیع در برابر بی عدالتی باشند، نه در خانه نه در دنیای بیرون. اینها انگیزه های من برای فمنیسم بودن، شدند.»

هفزیباه به عنوان یک موسیقی دان، به اجرای کارهای موتسارت بیشترین علاقه را داشت، اگرچه رپرتوار فراوانی را نیز نواخته است.