گزارشی از نشست پایگاه های مجازی موسیقی کلاسیک ایران (۳)

دکتر محمد سریر: اخیرا بیستمین سال راه اندازی اینترنت را جشن گرفته اند، این یک قدم بزرگ بود؛ من فکر می کنم، یک کانال بسیار عمومی در سراسر دنیا باز شد که شاید مهمترین پدیده این قرن بتواند باشد. به هر حال امتیازات بسیار دارد البته به قول فرهنگی ها تکنولوژی یک ضررهای جنبی هم دارد ولی در مجموع امتیازات خیلی بیشتری دارد. زمانی فکر می کردند پیشرفتهایی وسیعی کرده اند و از ماهواره ها استفاده می شود ولی پدیده اینترنت واقعا انفجار بود که می تواند همه را در هر جا در هر لحظه به هم متصل کند و من فکر می کنم در حوزه موسیقی می تواند خدمات زیادی داشته باشد.

البته ما آن فرهنگ را برای چیزی که جدید پیدا شده، هنوز نداریم. هرچند قطعا می توان راهی هایی پیدا کرد و برای دوره های آینده میتوانیم مثلا در زمینه موسیقی خدمات زیادی از این راه داشته باشیم برای این جامعه. به ویژه میشود به موسیقی که یک فشارهایی رویش است و نسبتا یک مقدار مظلوم تر است کمک کرد.

به نظرم در این سایت ها (ی فارسی موسیقی) هم مسائل بیشتر خبری است تا به معنای واقعی فرهنگی که اطلاعات انسان را بالا میبرد و در این زمینه فکر می کنم یک مقدار کمتر کار می شود.

در این وبلاگ ها، همینطور که دوستان اشاره کردند، اکثرا مثل دفترچه خاطراتی هستند که ممکن است یک نفر دلش بخواهد این خاطرات را منتشر کند… البته یک زمانی هم هست که ما می خواهیم فقط دیالوگ برقرار کنیم و با یک عده دیگر مرتبط شویم، خیلی از این وبلاگ ها منتظر هستند که طرف را جلب بکنند… این بخش اگر اطلاعات خوبی برای ارائه داشته باشند، میتواند بسیار هم خوب باشد و انگیزه ایجاد کند ولی بیشتر اینگونه نیست.

محیط اینترنت بسیار آزاد است و این آزادی که دریچه ای است به سوی خیلی پیشرفتها؛ این آزادی می تواند موجب رشد باشد، چون مرزی ندارد. به نظرم فقط مرزها، مرزهای اخلاقی و وجدانی و حرمت هایی است که افراد در حوزه شخصی خودشان آن مرزها را می شناسند و رعایت می کنند.

به عقیده من، گرامی است که در زمینه طنز هم کار بکنند، مخصوصا که ایرانیان ذوق و سلیقه خاصی هم دارند ولی اگر آن مرز ها را رعایت نکند و بروند به سمت شکستن حرمت ها، تاثیر نامطلوبی خواهد داشت.

دنیای اینترنت الان دنیایی است که می توان از آن خیلی تفکرات و خلاقیت ها بروز بکند. اینترنت در تمامی حوزه ها تقریبا تاثیر خودش را گذاشته است اما در حوزه فرهنگ، هنوز به رشد مطلوب خود نرسیده است. من همیشه در غرب دیده ام که در اول الویت فرهنگی را در نظر می گیرند و در واقع آن فرهنگ هست که شاید بتواند به سیاست کمک بکند… به نظر من جوان ها الان باید از سمت تولید مطالب فرهنگی شروع بکنند تا در بالا بردن دانش تاثیر گذار باشد.

می شود گفت موسیقی در این پنجاه سال اخیر یک مقدار رواجش بیشتر شده است ولی مدل تفننی آن بیشتر از درصد فکری و اندیشه ورزی آن بوده است؛ شاید بیشتر آن اندیشه ورزی هم روی بخش ادبیات و شعر و کلام آن بوده تا خود موسیقی…

از طرف دیگر باید این را متوجه باشیم که جامعه ما دارد به سمت خاصی پیش می رود؛ در حوزه های هنر و فرهنگ دید مادی خیلی ضربه زننده است مثل آفتی می ماند که به گیاه می زند… عملا شما می بینید که تولیدات موسیقیایی ما به همین علل خیلی کیفت کمی پیدا کردند و نوآوری در آنها زیاد نیست، برای اینکه کسی اهمیتی نمی دهد به این موضوع.

می خواهم بگویم که همه این موارد، در همین وبلاگ و سایتهاها که الان بخش مهم غیر رسمی تولید فرهنگ را در دست دارد باید مورد توجه قرار گیرد. از همه مهمتر اینکه بخش رسمی ما متاسفانه خیلی شکل کلیشه ای پیدا کرده؛ آنچه که الان خیلی دچار کمبود است، مسائل علمی موسیقی چه در حوزه موسیقی ایران و چه در حوزه علمی موسیقی جهانی است. نگاه ما اگر معطوف به این اولویتها و ارزشها باشد، میتوانیم از محیط اینترنت نهایت استفاده را بکنیم.