گفتگوی هارمونیک
مطلبی که پیش رو دارید، گزارشی است از مراسم رونمایی از آلبوم بهیاد بهاری: تکنوازی کمانچه در فرهنگسرای سرو به تاریخ سوم بهمن ۱۳۹۸ که توسط شهاب مِنا تهیه شده است:
مراسم رونمایی از آلبوم «بهیاد بهاری: تکنوازی کمانچه» آیدین نورمحمدی، که بهتازگی توسط مؤسسۀ فرهنگی هنری آوای خنیاگر پارسی منتشر شده است عصر پنجشنبه، سوم بهمنماه ۱۳۹۸ در فرهنگسرای سرو برگزار شد.
در ابتدای مراسم، شهاب مِنا، مدیرمسئول مؤسسۀ فرهنگی هنری آوای خنیاگر پارسی، اظهار داشت «بهیاد بهاری» این اولین آلبوم صوتی منتشرشده از آیدین نورمحمدی و اولین آلبوم منتشرشده توسط مؤسسۀ فرهنگی هنری آوای خنیاگر پارسی است. او افزود این مؤسسه در سال ۱۳۹۵ به توسط وی و آقایان محمدرضا شرایلی، امیرعلی تاجبخش و محمدباقر زینالی، چهار تن از موسیقیدانان و پژوهشگران موسیقی تأسیس شده و به نشر کتاب و آلبوم صوتی میپردازد.
تاکنون چهل عنوان کتاب از این مؤسسه تحت عنوان نشر خنیاگر منتشر شده که حاوی آثار پژوهشی دستاول دربارۀ موسیقیدانان ایرانی (همچون رضا محجوبی، رضا ورزنده، عارف قزوینی، حبیب سماعی، مهدی صلحی و…) و نیز آثار آموزشی نوین در حوزۀ موسیقی ایرانی است و تاکنون برخی از آنها، چون ضربیهای حبیب سماعی، از سوی خانۀ موسیقی ایران شایستۀ تقدیر شناخته شدهاند.
وی در ادامه به معرفی آیدین نورمحمدی، نوازندۀ آلبوم بهیاد بهاری پرداخت و افزود آیدین نورمحمدی متولد ۱۳۶۸ در ارومیه است و ویلن ایرانی (مقدمات و ردیف ویلن ابوالحسن صبا) را نزد پدرش و ویلن کلاسیک را نزد زاون یَدیقاریانس و سیاوش ظهیرالدینی تعلیم گرفته و با شنیدن کمانچۀ استاد رحمتالله بدیعی به ساز کمانچه علاقهمند شده و از محضر استادان کمانچه بهرهمند شده یا با بررسی آثار ایشان از آنها تلمذ کرده و دراینخصوص، بهویژه از آموزههای استاد محمدرضا لطفی طی سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱ بهرهمند شده است. نورمحمدی تاکنون برنامههای پژوهشیای دربارۀ سبکهای ویلننوازی و کمانچهنوازی معاصر برگزار کرده است که از جملۀ آنها میتوان به مکتب صبا، کامران داروغه، ریتمهای مطربی در کمانچه، کمانچهنوازی نوین و برگرفته از موسیقی محلی ایران اشاره کرد.
نورمحمدی ردیف منتشرشده از استاد بهاری (توسط نشر چهارباغ) را نیز نتنگاری کرده است که متعاقباً توسط نشر خنیاگر منتشر خواهد شد. او افزود «بهیاد بهاری: تکنوازی کمانچه» نخستین اثرمنتشرشده از نورمحمدی در نکوداشت شیوۀ کمانچهنوازی استاد علیاصغر بهاری است.
وی در ادامه به ذکر مطالبی دربارۀ اهمیت تکنوازی و بازسازی شیوههای نوازندگی قدما پرداخت و افزود: تکنوازی بالاترین مرتبۀ اجرای موسیقی ایرانی است و تکنواز شخصی است که بتواند بداههنوازی کند، مطالب تکراری نزند، از دیگران نزند، و دارای بیان شخصی باشد. ازاینرو، تعداد تکنوازان در موسیقی دستگاهی معاصر کم بوده است و با گسترش گروهنوازی و تأسیس هنرستان موسیقی و دانشکدۀ موسیقی در ایران نی، نوازندگان گروهنواز تربیت شدند نه تکنواز، و گویا سیستم آموزشی جدید ما توان تربیت تکنواز به تعریف فوق ندارد.
۱ نظر