علیرضا میرعلی نقی
تجربه نشان داده است معمولاً نمی‌توان صرفاً با اتکا به شنوایی شخص خواننده آواز، از عهده اجرای نغمه‌های پیچیده و برخی مقام‌گردانی‌های آنها برآمد مگر اینکه یک نوازنده استاد و ردیف‌خوان با ساز پرده‌بندی شده و با کوک دقیق، جریان کار را هدایت کند و خواننده را در چارچوب درست هنری قرار بدهد و از لغزش‌های او جلوگیری کند.
۴- صدای زنده‌یاد استاد سیدنورالدین رضوی سروستانی سرشار از پاکی و بی‌گناهی است و این بازتاب مستقیم شخصیت انسانی اوست که مثالی زنده از وقار و رنج و خودداری و رضایت روحی متکی به توکل و استغنا را طی شصت و چند سال زندگی ارائه کرد. بی‌شک، خصوصیات درونی و شخصیتی در اجرای مؤثر و روح‌نواز نغمه‌های موسیقی ایرانی، تأثیر و نقش بسیاری دارد و این خصلت مهم ولی ظاهراً غیرقابل اثبات و نامستدل، با ذوق سلیم و حساسیت‌های شنوایی و زیباشناختی شنونده اهل و رازآشنا، قابل دریافت است.
پاکی و پیراستگی شخصیت استاد رضوی سروستانی، به دانش ردیفی او و به ضبط‌های او، رنگ و حالی بخشیده که آن را از روایت‌های «وسواسی»و البته فاقد روح موسیقایی، ممتاز می‌کند. این آلبوم را می‌توان هم به عنوان ردیف آموزشی گوش داد وهم به عنوان یک دوره برنامه آوازی مفصل آکنده از روحیه‌ای با وقار و اصیل.
استاد داریوش طلایی در پایان گفتگوی تلفنی می‌گوید: «در حین ضبط، از سرعت اجرای زنده‌یاد رضوی که به نظرم کمی بیش از حد سنگین می‌آمد، خیلی راضی نبودم. اما حالا چند سال گذشته، وقتی به عنوان نوازنده و همراه در این آلبوم بلکه به عنوان مصرف‌کننده گوش می‌دهم، نتیجه می‌گیرم هم سرعت اجرای رضوی خیلی خوب است و هم روحیه‌ای که القا می‌شود، همان است که باید باشد. تشخیص رضوی عزیز، حسی و درست بود.»
۵- مثل هر اثر کمال‌یافته‌ای باز هم می‌توان با دید ایرادگیر و وسواسی به آن گوش کرد و نکته‌های بی‌اهمیتی را به عنوان «نقد» آن مطرح کرد و در عین حال انبوه امتیازات ارزشمند آن را هم فراموش نکرد. باید قبول کنیم این آلبوم کامل‌ترین روایت ردیف آوازی ماست و از لحاظ فوت و فن‌های تمیزکاری و همراهی ساز و ادیت قطعات و رعایت متر درونی و پیوند شعر و موسیقی، امتیازهای افزونتری از سایر ردیف‌ها دارد و در آینده نزدیک، جای خاص خود را در بین متون آموزشی و مرجع باز خواهد کرد.
با همه تشکری که از سعی ناشر در انتشار این آلبوم می‌باید داشت، نمی‌توان چشم پوشید از این کیفیت چاپ اینترنت و بروشور آن، می‌بایست و می‌توانست بسیار بالاتر از این باشد که هست. نیازی نبود متن دو صفحه‌ای با عنوان «هوالمحبوب» سیزده بار تکرار شود و در مقابل، از شرح مختصر ردیف‌های آوازی و مختصر شرح حالی از خواننده و نوازنده، هیچ اثری نباشد. اینترنت سی‌دی روپوش لوح نقره‌ای نیست بلکه شناسنامه و معرف فرهنگی آن است و به نظر می‌رسد موسسه فرهنگی‌هنری ناشر این بخش مورد بی‌اعتنایی آشکاری قرار گرفته است.
خبرآنلاین
۱ نظر