گفتگوی هارمونیک
اگرچه راول در تحصیلات آکادمیک خود آنچنان موفق نبود و به “بی توجه در تحصیل” معروف بود با اینحال همه می دانستند او بسیار با استعداد و توانا است. در سال ۱۸۹۳ راول چندین آهنگ ساخت و توسط پدرش به پیانیست اریک ساتی معرفی شد؛ شخصی که شخصیت متمایزش و موسیقی غیر ارتدوکسی اش بسیار با نفوذ بود. راول در سن بیست سالگی خود مستقل، با فهم و کمالات، کمی گوشه گیر و کمی شوخ طبع بود.
سر بزرگ وی با دانش فوق العاده زیاد او مطابقت داشت.
او بسیار مطالعه می کرد و در کتابخانه اش بیش از ۱۰۰۰ جلد کتاب داشت. در دوران جوانی اغلب مطابق با مد روز نوع مدل ریش خود را تغییر می داد، اگرچه بعدها هیچگونه ریش و سبیلی نمی گذاشت. راول بسیار حساس بود و از خود انتقاد می نمود. وی در همان دوران جوانی به غذاهای چاشنی دار، شراب ناب و بحث های پر معلومات و متفکرانه از علایق وی بودند.
با از دست دادن سه سال پی در پی مدال رقابتهای موسیقی، کنسرواتور را در سال ۱۸۹۵ ترک کرد، اما بار دیگر در سال ۱۸۹۶ به آنجا بازگشت و تحصیلات خود را زیر نظر گابریل فوره (Gabriel Fauré) ادامه داد تا آنکه در سال ۱۹۰۰ از کلاس آهنگسازی او اخراج شد چرا که نه جایزه آهنگسازی و نه جایزه بهترین قطعه را توانست ببرد! راول سرانجام در سال ۱۹۰۳ کنسرواتور را برای همیشه ترک کرد.
قسمتی دیگر از کوراتت زهی در فا ماژور اثر موریس راول بشنوید
او قابلیتهای تمامی سازها را با دقت مطالعه نمود برای آنکه افکتها و طنین ممکن برای استفاده در هر ساز را تشخیص دهد. اولین اثر قابل توجه وی، هابانرا (Habanera) برای دو پیانو بود که بعدها در قطعه معروف (Rapsodie espagnole) وی قرارگرفت.
اولین اثر چاپ شده او “لحظه ناب” (Menuet antique) تقدیم شده به وینز، بود. در سال ۱۸۹۹ راول اولین قطعه خود را برای ارکستر رهبری نمود (Shéhérazade) که با تشویق و قدردانی حضار روبرو شد.
قسمتی از کوراتت زهی در فا ماژور اثر موریس راول بشنوید
اگرچه نقدها درباره وی آنچنان رضایت بخش نبود! “اجرایی پر لرزش و بی نظم، راول ممکن است از استعدادی ذاتی برخوردار باشد اما شاید تنها تا ۱۰ سال آینده به یک جایی برسد، آنهم با کار سخت و فراوان…” راول به عنوان سرآمدترین آهنگساز معاصر زمان خود به همراه دبوسی (آهنگساز آوانگارد فرانسوی) دوران سختی را هرچند وقت یک بار به دلیل نقدهای شدید، سپری می کرد.
در سالهای ۱۹۰۰ راول به گروهی متشکل از هنرمندان جوان (شاعران، منتقدین و موسیقیدانان) به جز زنان، پیوست که نام خود را ” جوانان ولگرد” گذارده بودند.
این گروه تا پیش از آغاز جنگ جهانی اول یکدیگر را به طور مرتب ملاقات می کردند، آنان اغلب بحثهای روشنفکرانه داشتند و آثار خود را به دیگر اعضای گروه معرفی و یا اجرا می کردند. اولین اثری که راول برای گروه اجرا کرد؛ “فواره ها” بود، اولین شاهکار وی که آن را برای پیانو ساخته بود.
این اثر به وضوح سبک امپرسیونیزمی وی را نمایان می کند. وینز در سال ۱۹۰۲ این شاهکار راول و دیگر آثار اولیه اش را اجرا نمود. “کوارتت زهی در F” راول امروزه از استانداردهای موسیقی مجلسی بشمار می آید. اگرچه راول با از دست دادن جوایز رقابت ها در کنسرواتور از ادامه تحصیل در روم باز ماند اما دهه پس از بیرون آمدن از آنجا دوره خلق بهترین آثار وی بود که به “دوره اسپانیایی” معروف است.
۱ نظر