بدنبال تهیه مطلب جشنواره موسیقی آهنگسازان
معاصر ایران با کیاوش صاحب نسق آهنگساز معاصر و طراح جشنواره آهنگسازان معاصر
ایران مصاحبه ای انجام دادیم که در این مطلب قسمت پایانی آنرا میخوانید.
ادیت کار را خودشون انجام دادن یا شما خودتون روش کار
کردید؟
من سرتمرین نکاتی را که بنظرم می رسید گفتم –تا اونجایی که بنظرم می
رسید- ولی سعی کردم تا حد امکان آزادیی در اختیارشون بگذارم که توانایی های خودشون
را با اون ویژگیی که خودشون دارن پیش ببرن؛ ولی من فکر می کنم که یک تاثیرگذاری
متقابل بود، حالا به نوعی حضور من و ذهنیت بسیار باز اونها در این مورد که خیلی
منطقی قبول می کردند اگر اشتباهی در رابطه با درک بخشی از قطعه بود، این مسئله نه
فقط بین من و کوارتت بلکه بین این چهار نفر در کوارتت هم حکم می کرد؛ این به نظر من
مهمترین نکته ای هست که یک کوارتت حرفه ای را از یک کوارتت غیر حرفه ای می شه با
اون تمیز داد.
در مورد معیار انتخاب آهنگسازها صحبت کنید.
معیار
انتخابی حقیقتش وجود نداشت. یعنی من تقریبا” هر کاری را که تونستم به دست بیارم در
این مجموعه گنجوندم، مگر در مواردی که چند اثر از یک آهنگسار بود مثلا” در مورد
آقای هرمز فرهت من سه تا کوارتت ازشون به صورت اتفاقی بدستم رسید –بجز اون کوارتتی
که من ازشون در گراتس اجرا کردم- یا آقای شاهین فرهت دو تا کوارتت داشتن که خودشون
تصمیم گرفتن کودوم کارشون برای اجرا باشه، یا کار آقای گرجی بنظرم کار بسیار متین و
معقولی اومد در فرم خودش و در همون تجربیاتی که توی اون مدت کسب کرده و به همین
خاطر در اون مجموعه گنجونده شد.
یعنی ما کاری نداشتیم غیر از اون کوارتت
هایی که گفتم ما مجبور شدیم ازشون استفاده نکنیم، نمیشد ازشون استفاده کرد، بقیه
همه به اجرا گذاشته شد، یعنی من بخودم این اجازه را ندادم که تصمیم گیری کنم یا
بخوام ممیزی کنم.
پس کسانی که پیشنهاد دادن همه قبول شد؟
صد
درصد، چرا که نه؟ مگر اینکه یکی یک کار بفرسته برای من و بگیم خوب این یک تجربه هست
و خیلی عالیه ولی هنوز شکل شخصی خودش را نشون نمی ده، شاید… که اون را هم باز
بعید میدونم!
آلبوم عکس
۱ نظر