پنج را بگیر

گاهی اوقات یک قطعه موسیقی به اندازه تمام کارهای یک آهنگ ساز مشهور می شود، یکی از این قطعات موسیقی در Jazz قطعه ای است به نام «پنج را بگیر» (Take Five)، پس از اولین اجرای این قطعه مطبوعات اینگونه نوشتند:

The legendary 5/4 time jazz hit “Take Five”

به قسمتهایی از Take Five گوش کنید :

Take Five

سازنده این قطعه، آهنگسازی است بنام پاول دسموند که در سال ۱۹۲۴ در سانفرانسیسکو بدنیا آمد. ابتدا نوازنده کلارینت بود اما خیلی زود به سمت سکسیفون – بخصوص آلتو – روی

آورد.

او در سال ۱۹۴۸ به گروه چهارنفره Dave Brubeck پیانیست و آهنگساز Jazz پیوست و شروع به همکاری با آنها کرد.

یکی از قطعات ساخته شده Desmond که

با گروه Brubeck اجرا شد، Take Five بود که امروزه جزو شناخته شده ترین کارهای Jazz هست. اگر این موسیقی را گوش داده باشید احتمالا” متوجه ریتم زیبای “۵:۴” اون شدید

که بصورت ترکیب “۳:۴” بعلاوه “۲:۴” زده میشود.

ریتم این قطعه آنقدر گیرایی دارد که حتی اگر به موسیقی Jazz علاقه ای نداشته باشید نا خدا گاه به سمت آن کشیده خواهید شد. کشش نت ها آنقدر زیبا انتخاب شده اند که حتی بسیاری از

شنونده های حرفه ای موسیقی متوجه نمی شوند که این قطعه “۵:۴” هست و هنگام شمارش اونرو چهار ضرب میشمارند با این تفاوت که احساس لنگی در ابتدا یا انتهای ریتم میکنند.

این قطعه زمانی ساخته شد که اغلب آهنگسازان از ریتم های “۴:۴” ، “۳:۴” یا “۶:۸” استفاده میکردند و جسارتی که او در ساختن این ملودی زیبا با ا ین ریتم بخرج داد قابل تحسین بود.

قطعه در زمانی نوشته شده بود که Swing بیداد میکرد، چگونه ممکن بود که مخاطبین بتوانند از انرژی طبیعی “۴:۴” سویینگ دست بکشند و به سمت یک میزان لنگ مانند “۵:۴” روی

بیاورند؟

معروف هست که حتی نوازنده های خوب پیانو هنگام اجرای سلوی این قطعه اغلب دچار مشکل میشوند و اینگونه هم هست، به ریتم این قطعه نگاه کنید و اگر پیانو میزنید امتحان کنید،

سعی کنید ملودی را هم بزنید، از آکوردهای Ebm و Bb7 برای ابتدای ریتم استفاده کنید.

پاول دسموند آخرین کنسرت خود را نیز در سال ۱۹۷۷ با بروبک در Avery Fisher Hall شهر نیویورک اجرا کرد و پس از آن به دلیل ابتلا به بیماری سرطان از دنیا رفت.