گفتگوی هارمونیک
در فروتنی برامس همین بس که روزی در جمع بسیاری از هنرمندان گفته بود “اگر من می توانستم قطعه ای مانند Hebrides Overture تصنیف کنم حاضر بودن همه کارهایم را در ازای آن بدهم”. (هبریدیز جزایری است در اسکاتلند و قطعه فوق کاری است از مندلسن). پدر برامس کشاورز بود و خود او نیز تا پایان عمر روحیه یک کشاورز داشت و شاید به همین خاطر مردی ساده و بی پیرایه بود و هرگز جاه طلبی مانع این نشد که در پایداری بر اصول زندگیش اندکی سستی کند.
برامس در پاییز سال ۱۸۴۸ به هنگامی که بیش از ۱۵ سال نداشت اولین رسیتال پیانو خود را برای مردم اجرا کرد او در این برنامه یکی از کارهای شنیده نشده باخ را اجرا کرد.
اجرای
چنین قطعه ای برای یک نوجوان کار سنگینی بود اما او جسارت اینکار را داشت. پس از آن اجرا خیلی زود اقدام به اجرای قطعات خود به مناسبت های مختلف در شهر هامبورگ کرد. به
قسمتهایی از یک والس زیبا از این نابغه موسیقی گوش کنید.
در آن هنگام شومن فعالیت های روزنامه نگاری میکرد، و در سال ۱۸۳۴ نهضتی را بنام موسیقیدانهای آینده (Zukunfts Musiker) براه انداخته بود و حدود ۱۰ سال مدیریت این
نهضت را می کرد که بعد ها واگنر و لیست هدایت آنرا بعهده گرفتند. یواخیم نوازنده چیره دست ویلن و دوست نزدیک برامس (که برامس همواره آروزی داشتن توانایی او در نوازندگی
پیانو را داشت) عضو فعال این نهضت بود. یواخیم برای کمک به برامس، طی یک نامه وی را به لیست که در دربار آلتن بورگ (قصری در نزدیکی Bamberg یکی از پایتخت های
قدیم آلمان) کار میکرد، معرفی کرد.
برامس به آنجا رفت و لیست نتوانست از او تمجید و ستایش نکند، اما او از زرق و برق و سیاست بازی های دربار خوشش نیامد و در آنجا ماندگار نشد. به قسمتهایی از کنسرتو ویلن اپوس
۷۷ که ویلن سلو وارد می شود گوش کنید، برامس این کار موسیقی را به یواخیم تقدیم کرده است، دقت کنید که ملودی های ویلن چقدر بدیع و در زمان خود از بهترین ها بود ه است :
Brahms, Violin Concerto, Op.77
متمرکز روی تصنیف موسیقی کار کند، همینگونه هم شد و رکوییم های آلمانی او برای وی شهرت ابدی کسب کرد. اقامت او در وین باعث شد که فرصت اتمام اولین سمفونی خود را نیز
داشته باشد، سمفونی ای که حدود ۱۰ سال نوشتن آن بطول انجامید اما سمفونی های بعدی او خیلی سریع به ترتیب در سالهای ۱۸۷۷، ۱۸۸۳ و ۱۸۸۵ به اتمام رسید.
او زیاد سفر میکرد، هم بعنوان رهبر و هم برای تفریح. تابستان فصل مسافرت او به ایتالیا بود، معمولا” نواحی روستایی را برای اقامت انتخاب میکرد تا در آرامش بیشتری بتواند به
تصنیف موسیقی بپردازد. او در سال ۱۸۹۰ – که در این هنگام ۵۷ ساله بود – تصمیم گرفت که آهنگسازی را کنار بگذارد. اما نتوانست بیش از یکسال موسیقی را کنار بگذارد پس از
آغاز کار مجدد تا هنگام مرگ کارهای زیبایی مانند دو سونات برای کلارینت، چهار قطعه آوازی و … را تهیه کرد.
موسیقیدانانی چون باخ، بتهوون، موتزارت و هایدن از جمله تاثیر گذارترین افراد در تفکر موسیقایی برامس بودند. برامس برای موسیقی فولک آلمان زحمات بسیاری کشید و در مجموع
حدود ۱۴۴ قطعه محلی را برای پیانو و آواز تهیه کرد. او همانند بتهوون علاقه زیادی به راه پیمایی در جنگل داشت و همیشه پول خورد یا شیرینی های کوچک در جیب داشت تا آنها را
به فقرا یا کودکان بدهد. او در سال ۱۸۹۷ به علت بیماری سرطان کبد در گذشت.
همانطور که در مطلب قبلی اشاره شد قطعه Lullaby از کارهای برامس بسیار مشهور می باشد و بسیاری از خوانندگان در سبکهای مختلف از این ملودی استفاده کرده اند به قسمتی از
اجرای این لالایی زیبا با صدای Celine Dion گوش کنید :
۱ نظر