سجاد پورقناد
آیا مدتی که در خارج از کشور بودید آثاری از آهنگسازان ایرانی را اجرا کردید؟
ببینید اگر در اختیار من قطعاتی گذاشته میشد که این قطعات نه فقط به این دلیل که آهنگسازشان هم وطن من بود بلکه به خاطر ارزش هنری بین المللی شان میشد به راحتی آنها را مطرح کرد من با کمال میل این کار را میکردم. شما میدانید که من آثار چندین آهنگساز ایرانی را در قابل صفحه گرامافون و بعدا سی دی ضبط و منتشر کرده ام؛ این تنها صفحه ضبط شده توسط رهبر ارکستر و آهنگساز ایرانی ای است که در مارکتهای بین المللی قابل خریداری است.
من قطعه آقای احمد پژمان را بارها در کشورهای مختلف اجرا کرده ام حتی در آفریقای جنوبی… یا قطعه آقای حسین دهلوی را برایشان ضبط کردم یا هر کار دیگری که از دستم بر می آمده…
چرا شما قطعات خودتان را کمتر ضبط و اجرا کردید؟
من از بچگی شاهد پارتی بازی و رفیق بازی و استثنا گذاشتنها و اینطور فسادها بوده ام، همیشه ترس داشتم خودم هم در این دام گرفتار شوم و به همین خاطر کاری نکردم که کسی بگوید چون او آهنگساز است، کارهای خودش را رهبری میکند! شما فراموش نکنید که من ده سال رئیس شرکت کخ دیسکاور اینترنشنال بوده ام، یعنی میتوانستم هر ارکستری را در دنیا از ارکستر سمفونیک لندن تا فلارمونیک برلین را بگیرم و قطعات خودم را ضبط کنم و هیچ کس از نظر اداری و هنری نمیتوانست به من بگوید چرا؟! ولی نمیخواستم کسی بگوید که رهبری تا قدرتی پیدا کرد، از تواناییش سوء استفاده کرد.
در مورد اینکه به افرادی کمک کردم، باید بگویم وقتی احساس کردم کسانی استعداد دارند ولی نیاز به شانسی برای پیشرفت دارند، خیلی به آنها کمک کردم، مثلا یک پیانیست پسر ایرانی به نام آرش کاویانی، چند سال پیش از لندن پیش من آمد وقتی که ۱۶ سال داشت، من تا دیدم ایشان ایرانی است و کارش هم خوب است سریع برای او کنسرتی برپا کردم و دعوت کردم کنسرتو پیانوی پروکفیف شماره دو را با ارکستر استامبول بزند.
در جای دیگر خانم نوین افروز را چند سال پیش که جوانتر بودند، دعوت کردم که با هم کنسرت بدهیم یا آقای شهرداد روحانی که شاگردم بود و بورس را هم من در زمان ریاست هنرستانم به ایشان دادم که بیایند به خارج و موسیقی را ادامه بدهند، دعوت کردم به چند کشور مختلف که ۸۰ درصد بیوگرافی ایشان را همین برنامه های دعوتی من از ایشان تشکیل میدهد.
من قطعه ای ساخته بودم به نام اکستازی که قسمتی از آنژمان آنرا به عهده شهرداد روحانی قرار دادم تا به این وسیله بیشتر بتوانم او را مطرح کنم… هر جا که امکانی برای من بوده برای مطرح کردن استعدادها همکاری کردم و کمک کردم ولی فراموش نکنید که من یک موزیسین حرفه ای هستم و نمیتوانم به این خاطر که کسی صرفا هموطن من است، او را مطرح کنم ولی اگر او در سطح جهانی باشد، چه آهنگساز، چه رهبر و چه نوازنده، میتوانم حتی استثنایی برای آنها بگذارم و بگویم چون اینها در کشور امکاناتی ندارند من باید بیشتر کمکشان کنم.
اگر سطح آنها، سطح خوبی نباشد، نه این کمک به درد آن شخص میخورد و نه من… در مورد شهرداد روحانی هم من بسیار حساب شده ایشان را دعوت کردم و کاری نکردم که خارج از توانایی شان باشد. وقتی من ایشان را برای رهبری دعوت کردم، قرار شد که ایشان موسیقی لایت اجرا کنند، مثل موسیقی فیلم و آثار ساده.
من نگذاشتم کسی بگوید که برای او پارتی بازی کردی، من در حد توانایی و تجربه و تخصص شان از ایشان دعوت کردم، همیشه هم که نمیشود موسیقی خیلی سنگین کلاسیک شنید، بعضی وقتها باید تنوعی در کار ایجاد کرد… اگر اپرا یا سمفونی یا کار بزرگ اینچنینی بود، حتما من از کس دیگری دعوت میکردم چون برای هر دوی ما خوب نبود.
در سال ۱۹۹۷ من یک ارکستر سمفونیک ۶۵ نفره از نوازندگان ایرانی را به اتریش و شهر برگنز دعوت کردم و دو هفته به صورت رایگان با آنها کار کردم و تمام هزینه های اقامت و تغذیه آنها و همینطور تمام مخارج ضبط شدن دو عدد سی دی از اجرای این هنرمندان ایرانی را که حدود ۵۰۰۰۰ یورو شد، فقط برای مطرح شدن نام ایران، پرداختم.
چند سال پیش هم که گروه پارسیان به ترکیه آمده بودند، با آنها دو هفته ۵، ۶ ساعت با جان و دل کار کردم…
روزگار
۱ نظر