گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

گفتگو با تیبو (۵)

برادر زن ایزایی و تعدادی از دوستانش من را از نامور تا استند همراهی کردند تا در کنسرتم شرکت کنند. برای تمرین از ساز گوارنری استفاده کردم. وقتی تمرین تمام شد همه به من می گفتند «چه بر سر ویولونت آمده؟ اصلا صدایش در نمی آمد.» در واقع این ویولون همان ویولونی بود که ایزایی همیشه از آن استفاده می کرد. در نتیجه من هم در کنسرت با ویولن استراد به اجرا پرداختم و آن طور که همه تأیید کردند صدای آن در کل سالن طنین انداخته بود.

وقتی می خواستم ویولون ها را به ایزایی برگردانم، داستان را برایش تعریف کردم. ایزایی که بسیار شگفت زده شده بود دوست داشت خودش هم امتحان کند. پس ساز ها را از جعبه درآورد و با هر دو چندین بار نواخت. ایزایی که چندین سال بود استراد خود را استفاده نکرده بود، تنها توانست صدای ضعیفی را ایجاد کند. دقت کنید که این ایزایی است که ویولون را در دست گرفته است! اما وقتی که او با گوارنری خود شروع به نواختن کرد، درست همان صدای پر طنینی را ایجاد کرد که از ایزایی توقع می رفت و همه عاشق شنیدنش بودیم. مثلا سارازات، المان و خودم همگی به استراد عادت داریم اما نوازندگانی مانند ایزایی و کرایسلر نوازنده های بی نظیر گوارنری هستند!

من هم از سیم می متال استفاده می کنم. پیش از اینکه به آنها روی بیاورم مشکلات زیادی داشتم. یک بار در کنسرتی در نیو اورلئان هفت بار سیم زهی سازم پاره شد! بعضی ها معتقدند که می توان با گوش دادن به صدای ویولون تفاوت بین سیم می متال و زهی را تشخیص داد اما من نمی توانم و خیلی ها را هم می شناسم که نمی توانند چنین تفاوتی را تشخیص دهند.

پس از آخرین رسیتالم در نیویورک با ایزایی که به من افتخار داده بود و در برنامه شرکت کرده بود، برای نوشیدن چای به مکانی رفتیم. ایزایی بدون اینکه قصد خاصی داشته باشد از من پرسید «از چه سیمی استفاده می کنی؟» من هم گفتم که از می متال. ایزایی اعتراف کرد که متوجه تفاوت آنها نشده است. در واقع ایزایی هم مانند کرایسلر، ماود پاول و دیگران از سیم می متال استفاده می کند و از آن راضی است چون با سیم های زهی مشکلات زیادی داشت. من حتی بعد از پایان جنگ هم که به زه های خوبی دسترسی خواهیم داشت، از این سیم ها استفاده خواهم کرد.


برنامه ایده آل

«کلا برنامه ها و برنامه ریزی کمی پیچیده است. به نظر من برنامه رسیتال عادی، پیانو یا ویولون، خیلی طولانی است. مردم دوست دارند که برنامه رسیتال توسط یک خواننده یا نوازنده اجرا شود و چه از لحاظ مالی یا به دلیل های عملی دیگر، بدین ترتیب هنرمند نیز راضی تر است. اما پرسشی که مطرح می شود این است که آیا این گونه برنامه ها از لحاظ هنری نیز می توانند جلب رضایت کنند؟ من دوست دارم که نوازندگی پدروسکی (Paderewski)، ایزایی، بوئر و کاسالز (Casals)، کرایسلر و هوفمن را با هم در یک رسیتال ببینم. تصور کنید چه تنوعی، لذتی که چنین کنسرتی با هنرمندان ضد و نفیض خود به تماشاچیان پیشکش می کند. برای یک هنرمند واقعی هیچ چیز لذت بخش تر از این نیست که با همتایان خود گروه نوازی کند. تکنوازی در مقایسه با گروه نوازی بی اهمیت است.

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است