تا بدین جا با مفاهیم کلی در مورد ارکستر آشنا شدیم و از تاریخچه و شکل گیری آن دانستیم؛ همچنین انواع آن و نوع سازهای شرکت کننده در آن را بصورت کلی مورد بررسی قرار دادیم. بجاست که این موضوع را بصورتی جزئی تر بررسی کرده و اندکی بیشتر از ارکستر و انواع آهنگهایی که ارکستر مینوازد و همچنین سازهای شرکت کننده در آن، بدانیم. همچنین میخواهیم در قالب چگونگی ضبط کردن اجراهای ارکستری، با نقش افراد اجرایی در تدارک یک ارکستر و وظایف بخشهای مختلف یک ارکستر به صورتی که در استانداردهای جهانی قرار دارد، بیشتر آشنا شویم.
در ابتدا بررسی خواهیم کرد که کدام نوع از انواع موسیقی بوسیله یک ارکستر نواخته میشود:
۱- موسیقی کلاسیک
اولین چیزی که با شنیدن نام ارکستر بزرگ در ذهن تداعی میشود، اجرای یک موسیقی کلاسیک است؛ این تفکر کاملآ صحیح است و در واقع اجرای موسیقی کلاسیک یکی از اساسی ترین و پایه ای ترین قابلیتهای ارکستر بزرگ بشمار میرود.
موسیقی کلاسیک تاریخچه ای کهن دارد و شکل گیری آن به بیش از ۴۰۰ سال قبل بازمیگردد. به علاوه “کلاسیک” به دوران کوتاهی در حدود سالهای ۱۷۵۰ تا ۱۸۰۰ میلادی نیز اطلاق میشود. از آهنگسازان برجسته دوران کلاسیک هایدن، موتسارت و بتهوون بودند و از مشخصات آهنگهای این دوران این است که در آنها یک ملودی ساده وجود دارد که بوسیله یک گروه سازی یا آوازی همراهی میشود. دسته های ارکستر در دوران کلاسیک شبیه به ارکسترهای امروزی یعنی در حدود ۲۵-۳۵ نفر بوده و حداکثر به ۵۰-۶۰ نفر میرسیده است.
اما دوران کلاسیک نقطه شروع برای اجراهای ارکستری بشمار نمیرود و قبل از دوران کلاسیک دوره باروک وجود داشت. آثار موسیقی دوران باروک مانند معماری باروک مملو از تزئینات و نقش و نگارهای هنری متنوع است. در آثار باروک بدلیل اجرای همزمان چند ملودی، استفاده از کنترپوان قوت گرفت که این امر سبب میشود، این ملودی های متنوع، در یک الگوی پیچیده و درهم تنیده در کنار یکدیگر زیبا به گوش برسند. از آهنگسازان مهم دوران باروک (و البته اواخر باروک) میتوان به هندل و باخ اشاره کرد.
اگرچه در دوران باروک و کلاسیک آثار ارزشمند و بدیعی در زمینه موسیقی خلق گردید اما در آنها کمتر به ابراز احساسات و عواطف پرداخته شد و معمولآ آهنگسازان این آثار را براساس یک سری اصول آهنگسازی و چارچوبهای هنری مختص به خودشان خلق میکردند؛ بطوریکه میتوانستید با شنیدن یک آهنگ، خالق اثر را با احتمال زیادی حدس بزنید!
بنابراین از زمان بتهوون به بعد، آهنگسازان در آثار خود احساسات و عواطف را ابراز کرده که این امر موجب شد، آثار بسیار متنوع و متفاوتی خلق گردد. این دوران، دوران رمانتیک لقب گرفت. اما در حقیقت نمیتوان پایان دوره ای برای دوران رمانتیک قائل شد و حتی در قرن بیستم هم آهنگسازانی بچشم میخورند که از این سبک پیروی کرده باشند. از آهنگسازان برجسته دوران رمانتیک میتوان برامس، چایکوفسکی و مالر را نام برد.
خیلی خوب بود.