سجاد پورقناد
در حال حاضر سه آلبوم با همکاری شما انتشار رسیده، خودتان به این سه آلبوم به طور میانگین چه نمره ای میدهید؟
همونطور که اشاره کردید تا حال سه آلبوم در بازار موسیقی عرضه شده اند که من هم در شکل گیری آنها نقش داشتم. در واقع دو آلبوم با صدای بنده به نامهای خوان هشتم که یک آلبوم صوتی است، به آهنگسازی آقای وحید طارمی و بر روی شعری از مهدی اخوان ثالث و آلبوم تصویری شهان آسمانی که از دوشب کنسرت با گروه شاهو به آهنگسازی آقای حامد صغیری منتشر شده است و آلبوم دیگر که به نام سرخانه بر اساس طرحی از آقای فاطمی است بنده یک تراک آن آلبوم را که به آهنگسازی آقای پیام جهانمانی است را اجرا کردم.
هر کدام از این سه اثر حال و هوای خاص خودشان را دارند و برای من تجربه های متفاوتی بودند. از آواز و تصنیف خواندن بر روی اشعار اخوان ثالث تا اشعار سعدی و مولانا را در این سه اثر تجربه کردم و جالب اینکه هر سه اثر در نوع خود، کارهای خاص و تازه ای بوده اند و من اصولا از اینکه فضاهای تازه را تجربه کنم استقبال میکنم. خودم نمیتوانم نمره خاصی بدهم ولی این را میدانم که اگر در ذهنم نمره بالایی را بدهم باعث عدم پیشرفت خواهد شد. ولی در کل از هر سه کار تا حدودی راضی هستم.
چرا نوازندگان امروزی اینقدر با نوازندگان نسل های گذشته فاصله ندارند که آهنگسازان؟
این بحث را میشود، به این صورت مطرح کرد که به طور کلی، آهنگسازی یک نبوغ ذاتی میخواهد و باید در نهاد هنرمند وجود داشته باشد. شما با تمرین و ممارست میتوانید تبدیل به نوازنده ای بشوید که حداقل سازتان شنیدنی باشد ولی لزوما نمیتوانید مثلا ملودی های دلنشین و جاودان بسازید. یک آهنگساز خوب مانند یک نویسنده خوب است و باید ذوق آهنگسازی را داشته باشد و علاوه بر اینکه دوره های تخصصی آهنگسازی را دیده باشد، این استعداد در وجود او باشد.
الان الگوهای زیادی وجود دارد که دوستان نوازنده میتوانند از آنها استفاده کنند و با تمرین زیاد تکنیک نوازندگیشان را حتی تا حد آن الگو ها بالا ببرند ولی در مورد آهنگسازی با توجه به ملودیهای ناب و پر باری که در گذشته ساخته شده، کار آهنگسازان سخت شده و برای نیفتادن به ورطه تکرار و کلیشه، نیاز به کار مداوم و تحقیق بسیار زیادی دارند که متاسفانه در خیلی از موارد میبینیم که بسیاری از آهنگسازان بدون توجه به این مسائل آهنگسازی میکنند و طبعا نتیجه این اتفاق بوجود آمدن آثاری تکراری و کلیشه ای میشود. البته نباید این نکته را ندیده بگیریم که در عصر حاضر هم آهنگسازان بسیار توانایی حتی در نسل جدید هم داریم که در کارشان خیلی موفق هستند.
خوانندگان نسل قدیم را چگونه میبینید نسبت به نسل خودتان؟
خوب در نسل قدیم خوانندگان بسیار خوبی بوده اند که در واقع هر کدام مبدع و پدید آورنده سبک و شیوه جدیدی در آواز ایرانی شده اند. من و همه همنسلان من، هم با صدای این اساتید آواز را یاد گرفته ایم و هم از شیوه ها و تکنیک آوازهای آنان استفاده کرده و میکنیم. خوشبختانه به همت این اساتید گرانقدر آواز ایرانی هنوز زنده است و من هم اعتقاد دارم “تا زمانی که زبان پارسی زنده باشد، آواز ایرانی هم زنده است”.
من در میان هم نسلان خود، خوانندگان بسیاری را میشناسم که خیلی زحمت میکشند و آواز را خیلی جدی دنبال میکنند. مسلما خیلی از خوانندگان نسل ما به اندازه خوانندگان نسل قدیم تبحر در خواندن آواز ندارند و مسلما تلاش و ممارست زیادی میخواهد که به آن سطح برسند. این نکته مشهود است که الان اکثر دوستان خواننده، سعی در تقلید از صدای اساتید بزرگ آواز دارند که همونطور که اشاره کردم، این امر مورد قبول بنده نیست ولی در کل، الان خوانندگان بسیار خوبی داریم که خوشبختانه بعضی از آنها، سواد آکادمیک خوبی هم دارند و این نکته میتواند به پیشرفت هر خواننده ای کمک کند.
روزنامه آرمان
۱ نظر