مصاحبه با راجر واترز (۲)

در ادامه متن قسمت اول مصاحبه با راجر واترز راجع به آلبوم “از خوشی مرد” (Amused to Death) توجه شما را به قسمت دوم این مصاحبه جلب می کنیم.

Q : شما روی آهنگ It’s a Miracle

از گروه کر استفاده کردید، اما بنظر می آید که این گروه کر، یک گروه عادی نبود!

A : نه، اون دومین نسخه آهنگ بود که ما اینکار – یعنی استفاده از گروه کر غیر عادی – رو انجام دادیم. نسخه اول با تمپوی بالا حدود دوبرابر بود با ضربه های

قوی drums در پس زمینه موسیقی که در این ضبط ما از London Welsh Choral استفاده کردیم. اما بعد ما اینرو مناسب برای آلبوم ندیدیم و مجبور شدیم که تمپو را عوض کنیم –

در واقع پایین بیاریم – و اینکار بعهده Pat Leonards بود که با استفاده از نسخه قبلی و تغییر تمپو تونست از همون نسخه کر قبلی برای نسخه آهنگ جدید استفاده کنه.

کار خیلی عجیبی بود و باید از او تشکر کنم چون فضای خاصی به قطعه داد. درواقع نوعی حقه بود که Beatles هم از اون استفاده میکرد و Pat علاقمند بود از اون روش استفاده کنه.

Q : شما بیشتر از صدای انسان و سازهای واقعی استفاده میکنید، چرا؟

A : خب، اونها احساس واقعی رو می سازند چیزی که مردم به اون احتیاج دارند، نواختن واقعی ساز هست.

Q : ها ها! راستی شما دستگاههای الکترونیکی و سینتی سایزرهای جدید را دوست دارید؟

A : خب راستش نه، بخصوص از دستگاه های الکترونیکی Drums، که خستم میکنه. شما وقتی صدای ‘woom-woom-tick-wa-tong-kung-ka-tick’ اونها

رو میشنوید بنظر من مثل کپی فکس یک قطعه راک هست! خیلی کیفیت پایینی داره. شما میرید مغازه یک دستگاه سینتی سایزر Roland می خرید، می برید منزل و شروع به ضبط

آهنگ می کنید، خیلی هم عالی میشه اما فرداش نمی تونید اونو دوباره گوش کنید، – صدای خیلی واقعی داره اما – جذابیتش خیلی کم هست.

من فکر میکنم باید مردم را تشویق کنیم که نواختن ساز را یادبگیرند و این چیزی هست که کم کم در حال فراموش شدن هست. عینا” برای گروه کر، بنظر من گروه کر یکی از زیباترین –

سازهایی – است که می شه در کارهای موسیقی از اون استفاده کرد.

Q : آیا ممکن هست که دوباره تجدید پیمانی بین شما و Pink Floyd انجام بگیره؟

A : نه، ولی چرا آدم به اونجایی که از اون اومده برنگرده؟

Q : بنابراین این امکان در آینده وجود داره؟

A : گفتم که نه!

Q : پس چرا اون جمله رو گفتید؟

A : جای صحبت زیاد داره، اما نه.