گفتگوی هارمونیک
در ادامه مطلب قبل راجع به وس منتگومری (Wes Montgomery) امروز به بررسی سبک کاری او در گیتار می پردازیم. از آنجایی که وس گیتار را بدون معلم و با استعداد خود شروع کرد نوازندگی
او نحوه ای کاملا” خاص و یگانه داشت بگونه ای که همواره رقیبان خود در گیتار را شگفت زده میکرد.
او اغلب فقط از انگشت شست برای مرتعش کردن سیم های گیتار استفاده میکرد و با وجود آنکه بسیاری از این روش انتقاد میکردند او می گفت این طرز نواختن دریچه های بزرگی را
بروی ساز می گشاید. به قسمتی از یک موسیقی که با همکاری جیمی اسمیت، نوازنده کیبرد Jazz اجرا شده گوش کنید:
چه در مواقعی که قصد نواختن آکورد را داشت یا بعنوان lead قرار بود ملودی اجرا کند هرگز از مضراب استفاده نمی کرد و بجای آن از انگشت شست خود استفاده میکرد، او برای
حدود چند هفته از مضراب استفاده کرد اما از صدای ساز خوشش نیامد و آنرا کنار گذاشت.
او حتی ملودی های سریع را با حرکت دادن بالا و پایین شست خود همانند کسانی که مضراب در دست دارند به راحتی اجرا می کرد و جالب آنکه او همواره از گوشت انگشت خود برای
اجرای قطعه استفاده میکرد و نه ناخن برای همین صدای گیتار او گرمی خاصی دارد.
او همچنین تکنیک های خاصی برای نواختن آکورد و همراهی داشت مانند این حالت :
که در آن همانند پیانیست ها با موسیقی – ملودی – همراهی می کرد. به این ترتیب که با اجرای آکوردها و معکوس هایشان را بگونه ای استفاده میکرد که نت های بالایی آکورد ملودی را
تشکیل دهند – چیزی شبیه به block chords در پیانو – و او توان این را نیز داشت که در سرعت های بالا اینکار را انجام دهد. آکوردهای مورد استفاده او اغلب چهار صدایی بودند و
بنابراین چهار حالت می توانست آنها را اجرا کند (پایگی + سه معکوس) که این موضوع به او اجازه میداد تا در کل گام به بداهه نوازی بپردازد.
او در یک تکنیک خاص مهارت فوق العاده ای داشت و آن چیزی نبود جز اجرای اکتاو هنگام ملودی زدن. او مشقت حرکت دادن و حفظ فاصله برای انگشتان سبابه و کوچک دست چپ
خود را تحمل کرده بود و به سادگی توان این را داشت که ملودهای پیچیده را بصورت اکتاو اجرا کند. دست چپ او توان این را داشت که بسادگی روی دسته گیتار حرکت کند و ملودی
پوزیشن های لازم برای اجرای اکتاو را بخود بگیرد. گوش کنید :
او همواره از گیتارهای گیبسون سری L5 CES استفاده میکرد و معتقد بود که صدای بسیار خوبی دارند اما متاسفانه هرگز از هیچ آمپلی فایری رضایت کامل نداشت و معتقد بود که
صدای ساز را خراب می کنند. در عین حال هرگز – حتی در حالت تمرین – حاضر نبود که بصورت unplugged نوازندگی کند و بندرت هم از افکت های الکترونیکی روی ساز خود
استفاده میکرد.
توانایی ها و کارهای او در موسیقی Jazz باعث شده که امروزه به او به چشم یک گیتاریست Jazz نگاه نشود بلکه وی را نمونه یک موسیقیدان Jazz می دانند. او در سال ۱۹۶۸ در
سن ۴۶ سالگی بر اثر حمله قلب درگذشت.
۱ نظر