گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

اِدیت پیاف، گنجشککِ آواز فرانسه (۵)

سال ۱۹۸۳ کلود لُلوش (Claude Lelouch) ، کارگردانِ فرانسوی، فیلمی به نام «ادیت و مارسل» (Édith et Marcel) ساخت که این بخش از زندگی پیاف و رابطه ی بسیار عاشقانه اش را با این ورزشکار که کمتر از دو سال به طول انجامید، ترسیم می کرد. هنرپیشه فرانسوی اِولین بوایکس (Évelyne Bouix) در این فیلم نقش پیاف را بازی کرد. کلود لُلوش در مورد این دو شخصیت چنین گفته است: «سِردان به من زندگی را آموخت، پیاف به من عشق ورزیدن را آموخت و هر دو آن ها به من مرگ را آموختند.»

پیاف که به خاطرِ درگذشت ناگهانی و ناگوارِ سِردان بسیار شکننده و آسیب پذیر شده بود به عرفان و حتی احضار روح روی آورد. با این وجود او از کارکردن دست نکشید و در سالن پِلیِل (Pleyel) برنامه اجرا می کرد.

سال ۱۹۵۱، شارل اَزنَوورِ (Charles Aznavour) جوان، نویسنده، آهنگ ساز و خواننده ی معروف فرانسوی، تبدیل به «همه کاره» ی پیاف: منشی، راننده و رازدارِ او، گردید. از سالِ ۱۹۴۵، پیاف به شارل کمک می کرد تا شایستگی اش را بر روی صحنه نشان دهد. شارل چندین ترانه از جمله «آبی تر از آبیِ چشم های تو» (Plus bleu que le bleu de tes yeux) و« ژِزِبِل» (Jezebel) را برای پیاف نوشت و تا پایانِ زندگی پیاف به او وفادار ماند.


audio file
بشنوید ترانه «آبی تر از آبیِ چشم های تو» را با صدای پیاف

نوامبر همان سال ادیت با دوچرخه سوار لویی ژِرادَن (Louis Gérardin) معروف به توتو (Toto)، که متأهل بود و در همسایگی اش زندگی می کرد، رابطه ی جدید عاشقانه ای برقرار کرد که تا سپتامبر ۱۹۵۲ دوام آورد. ادیت که شدیداً شیفته ی او شده بود مکاتبات پر شور و حالی را با لویی تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۵۲ ادامه داد که مجموعه ی این نامه ها سال ۲۰۰۹ در حراجی کریستیز (Christie’s) به فروش رسید.

حراجِ این مجموعه که شاملِ پنجاه و شش نامه ی منتشر نشده بود، باعثِ اِفشایِ رابطه ی ادیت با این قهرمانِ دوچرخه سواری شد؛ رابطه ای که از سال ۱۹۵۱ تا سال ۱۹۵۲ به طول انجامید و تا سال ۲۰۰۹ هیچ کس از آن خبر نداشت. تنها طرفدارانِ ریزبین پیاف دریافته بودند که در گاه شماری زندگیِ احساسی ادیت پیاف خلأیی بین اتمام رابطه ی هشت ماهه اش با آندره پوس (André Pousse)، ابتدایِ سال ۱۹۵۱، و شروع رابطه با ژاک پیل (Jacques Pills) وجود دارد.

پاییز سال ۱۹۵۲، پیاف در آخرین نامه ای که از نیویورک برای لویی فرستاده بود، به او اطلاع داده بود که دو ماه قبل ازدواج کرده است.

دو روز پس از اتمام رابطه با لویی، ادیت با خواننده ی فرانسوی ژاک پیل ازدواج کرد. شاهد ازدواج آن ها هنرپیشه مارلِن دیِتریش (Marlène Dietrich) بود که لباس عروس را نیز او انتخاب کرد. در آن زمان این اتفاق بسیار سر و صدا به راه انداخت و بیش از شصت و چهار مجله آن را پوشش دادند.

ادیت و ژاک اولین بار در ایالات متحده با هم ملاقات کردند. او برای پیاف ترانه ای نوشت به نام “Je t’ai dans la peau” و ادیت نیز همین کار را برای او انجام داد و ترانه ای نوشت به نام “Ça gueule ça madame”. موسیقی این دو ترانه توسط ژیلبر بِکو (Gilbert Bécaud) پیانو نواز، ساخته شده بود.


audio file

بشنوید اجرای زنده پیاف را در تالار المپیا، از ترانه “Je t’ai dans la peau” در سال ۱۹۵۵

پیل، ادیت را در مسافرت هایش به ایالات متحده و یا شهرهای مختلف فرانسه برای اجرای برنامه، همراهی می کرد. آن ها یکی پس از دیگری برای اجرا به روی صحنه می رفتند. این زوج سال ۱۹۵۴ در مولَن روژ (Moulin Rouge) و سال ۱۹۵۵ در اُلَمپیا (Olympia) برنامه داشتند. پیاف و پیل سال ۱۹۵۷ از یکدیگر جدا شدند. ژاک پیل پس از جدایی اش از پیاف هیچ گاه موفقیتِ حرفه ای اولیه اش را به دست نیاورد.

منیره خلوتی

منیره خلوتی

متولد ۱۳۶۰
مترجم
دکترای زبان و ادبیات فرانسه

۱ نظر

بیشتر بحث شده است