گفتگوی هارمونیک
۷- دکتر تقی ارانی یکی از فرزندان مبارز و دانشمند ایران را به دستور سرهنگ نیرومند رئیس زندان سیصد ضربه شلاق زدند و در اتاق مجرد شماره ۲۸ زندان که گنداب تمام مستراح‌ها به آنجا ختم می‌شد زندانی کردند. وی روی سمنت نمناک و هوای خفقان‌آور مدتی به سر برد. بالش او یک جفت کفش سرپایی و لباس او در ماه آبان و آذر پیراهن تور تابستانی و یک تنکه تور نازک بود.
وی را عمدا به بیماری تیفوس مبتلا ساختند تا در اثر بیماری و عدم مراقبت و آزار و اذیت جان سپرد، چنانچه مادرش نتوانسته جنازه فرزندش را بازشناسد. زندان مختاری و سرهنگ نیرومند دروازه گورستان بود، فقط ساعات و روزهای انتظار فرق می‌کرد.
اگر یک نفر زندانی، تقاضای ملاقات دادستان و یا از مشروطیت و قانون اساسی صحبت می‌کرد، سرهنگ نیرومند دستور حاضر کردن چوب و فلک را می‌داد و با نواختن دویست، سیصد ضربه شلاق به جان و تن زندانی می‌گفت: شلاق قانون اساسی است و فلک مشروطیت.
پزشک احمدی را با لباس و دستار عربی به صورت یک حاجی عرب در عراق دستگیر کرده به تهران آوردند و به همراهی رکن الدین مختار، سرهنگ نیرومند و مصطفی راسخ قائم مقام رئیس زندان به پای میز محاکمه کشیدند…
رکن الدین مختار در دفاع از خود کسانی را که به مسند قضا تکیه زده و قانون‌شکنی‌های رضاه شاه و عمال وی را صورت قانونی می‌دادند و به زیر شلاق کشید و گفت: در مدت هفت سال که بنده رئیس شهربانی بودم آقایان دادستان‌ها می‌آمدند، می‌دیدند و پرونده‌ها را بررسی می‌کردند. یک نفر تذکر نداد که این آدم پنج سال در زندان بوده چرا حبس بوده است و چرا قرار صادر نکردید. دادستان‌ها برای سرکشی به زندان می‌آمدند، اگر گزارش داده شده، وزیر وقت مسؤل بوده (دوران وزارت دادگستری صدرالاشرف – دکتر متین دفتری – سروری) اگر گزارش ندادند، در زندان بی‌ترتیبی موجود نبوده، بلکه هنگام سرکشی پس از چند روز مرا ملاقات می‌کردند و به غیر از تعریف و تمجید که زندان شما مثل مدرسه است چیزی نمی‌گفتند. مختاری همه جا می‌گفت تمام اعمال و کردار من و کارکنانم به دستور اوامر پادشاه وقت بوده است. لذا مردم و مطبوعات از دادگاه می‌خواستند که دستور جلب شاه را صادر کنند و وی را به پای میز محاکمه بکشانند…
دادگاه بی‌توجه به جنایات بیشماری که در پیش چشم پانزده میلیون ایرانی انجام یافته بود، با نهایت خونسردی و بی‌اعتنایی به افکار عمومی، رکن الدین مختاری این تبهکار بی‌مثال را فقط به ۸ سال زندان با اعمال شاقه محکوم کرد. اما این محکومیت‌ها نیز ظاهری و صوری بود. مختاری را که به زندان با اعمال شاقه محکوم شده بود، در اتاقی مخصوص برای وی گماشتند.
مخبر روزنامه رعد امروز طی گزارش از زندان چنین می‌نویسد: مختاری در اتاقی که مساحت آن پنجاه متر مربع بوده و در نهایت راحتی و لوکسی مبله شده و به تنهایی در اختصاص به این جنایتکار کبیر داشت، با یک نفر مهمان با کمال راحتی و بدون حضور هیچ پاسبان یا مأمور شهربانی نشسته بود. بالاخره رکن الدین مختار در فروردین‌ماه ۱۳۲۷ مشمول عفو ملوکانه گردیده آزاد شد و محمدرضا شاه به پاداش خدماتی که وی به خاندان پهلوی کرده بود، یک میلیون ریال به او مرحمت کرد.»
۱ نظر