گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

مستند مارتین اسکورسیزی (۲)

اسکورسیزی در باره کار فیلمسازان دیگر این مجموعه چنین قضاوت می کند:

“فیلم چارلز برنت، یک درام شخصی و شاعرانه درباره بلوز است که از
دید یک پسر جوان روایت می شود. ویم وندرس، فیلمی خا طره انگیز در باره
گذشته، حال و آینده بلوز، از طریق زنده کردن خاطره سه خواننده بزرگ بلوز
ساخته است.”

“فیلم دیک پیرس (Dick Pearce) یک فیلم درخشان در باره شهر ممفیس
(Memphis) و سلا طین بلوز آن چون بابی راش و بی بی کینگ (B.B.King) است.
مارک لوین نیز با تمرکز روی چاک دی (Chuck D) و مارشال چس، بلوز شیکاگو را
تصویر کرده است. مایک فیگیس که خود نیز موسیقیدان است، فیلم خود را در
باره ریشه های بلوز بریتا نیا ساخته است و کلینت ایستوود در فیلم خود نسبت
به نوازندگان برجسته ” پیانو بلوز″ مثل جی مک شن (Jay Mcshann) و پاین تاپ
پرکینز (Pinetop Perkin) ادای احترام کرده است.”

روح یک مرد (The Soul of a Man)
ویم وندرس که مستند درخشان “بو
ناویستا سوشال کلاب” را در باره موسیقی جاز کوبا در کارنامه خود دارد، در
باره مشارکت خود در این پروژه می گوید:

“مارتین اسکورسیزی، می خواست چند فیلم در باره بلوز بسازد. تا کنون هیچ
پروژه ای مثل این نبوده که هفت کارگردان مختلف در باره یک موضوع هفت فیلم
مختلف بلند بسازند و هر فیلم از زاویه دید متمایزی باشد و هر کارگردان
بخشی از تاریخ و سرزمین بلوز را که خود می پسندد، انتخاب نماید و هیچ
محدودیت مضمونی و سبکی برای آنها وجود نداشته باشد. این ایده مارتین، فوق
العاده بود.من می دانستم که او یکی از عاشقان بلوز است ولی او مطمئن نبود
که من هم یکی از آنها هستم.”

فیلم وندرس، “روح یک مرد” ترکیبی از موسیقی بلوز و زیارتنامه
شخصی اوست. فیلم داستان زندگی سه چهره افسانه ای بلوز یعنی اسکیپ جیمز
(Skip James)، بلایند ویلی جانسون (Blind WillieJonson) و جی بی لنوار
(J.B.Lenoir) را به شکل فیلم در فیلم با استفاده از ترکیب صحنه های باز
سازی شده و نما های آرشیوی روایت می کند:

“به نظر من حقیقتی که در این موسیقی نهفته است از هر حقیقت دیگری که تا
کنون در باره آمریکا خوانده ام یا در فیلم ها دیده ام، حقیقی تر است. در
این فیلم سعی کردم بیشتر از وجه مستند، بر وجه شاعرانه آن تا کید کنم.
کیفیت شاعرانه ترانه ها و صدا ها مرا به وجد می آورد.”

پیا نو بلوز (Piano Blues)
کلینت ایستوود نیز که همواره شیفته
“پیانو بلوز” بوده، در فیلم خود با همین عنوان یعنی “پیانو بلوز” با
نوازندگان برجسته بلوز همراه می شود. او دقایقی طولانی کنار پیانوی هنری
گری (Henry Gray) می نشیند و عاشقانه به نواختن و خواندن او چشم می دوزد.


Audio File
قسمتی از مصاحبه استوود با دیو بروبک (۳MB)

ایستوود در باره علاقه اش به بلوز می گوید: “موسیقی بلوز
همواره پاره ای از زندگی من بوده و در این میان پیانو جای خاصی داشته است.
به علاوه موسیقی، همیشه نقش مهمی در فیلم های من بازی کرده است (برد،
برایم “Misty” بنواز و پل های مد یسن کانتی). این مستند، این فرصت را برایم
فراهم کرد که بیشتر از آنکه به جنبه های سینمائی کار فکر کنم، بر روی
موسیقی به عنوان یک موضوع متمرکز شوم.”

علی خوب بخت

علی خوب بخت

۱ نظر

بیشتر بحث شده است