جشن(۱)

ما که از این کارا هیچی نفهمیدیم این حرفایی هم که می زنن همش بهونس که شنونده فکر کنه اینها موسیقی هست اخه وقتی صدای موسیقی شنیده نمی شه چرا اصرار داریم بگیم اینها موسیقی هستن؟

benzaram behtare dostan kami bishtar be mosighi tavajoh konand khili az mavaghe gosh haye ma nemitonanad khili chiz ha ro beshnavand!!!!!

manam ba nazare baghie movafegham chizi dastgiram nashod 🙁

تفسیر طولانی و فاضل مابانه این موسیقی؟؟!! در نوشتار فوق توسط نویسنده محترم، در واقع هم زدن چیزی است که …..

اقا حمید
اتفاقا خیلی هم حالیمون پس چرا موسیقی باروک- کلاسیک – رومانتیک را می فهمیم این یکی که مدرنه نمی فهمیم
این موسیقی ها بیشتر حالت بداهه دارند نه تم موزیک مشخص است نه سر و ته دارد گفتم فقط برای خود آهنگساز جالبه نه برای دیگران

بتهوون با این مقایسه می کنی
اتفاقا بتهوون گربه ول نمی کنه این آقا گربه ول می کنه که همچین صداهایی بوجود می آید
شما در کارهای بتهوون ملودی می شنوید ولی در این موزیکها ملودی خاصی دنبال نمی شود هر لحظه تغییرات بوجود می اید
در ضمن گوشمان هم خوب می شنود که به این صداها نمی گیم موزیک
از بتهوون ۲۰۰ سال می گذرد ولی هنوز هم موزیکهاش اجرا می شوند
ولی اگر این اقا فوت کنند دیگر هیچ کس موزیکهایش را اجرا نمی کنند فقط خودش اجرا می کند.
من از این ایراد نمی گیرم بلکه کلا با این موسیقی مخالفم چه ایرانی بسازد چه خارجی.
هرتغییرات بی خودی که باعث مدرن بودن نمی شود.

به نظرم موسیقی آقای مشایخی مال الان نیست.شایدبعداز
چندسال دیگه تازه بشه دربارش برای مردم مطلب نوشت. موسیقی ایشون هنوزجاشوبین مردم ماکه اصولامردم موسیقی نیستن بازنکرده.

خانم لاله ، بهتر است چرایی این “هیچی نفهمیدن” را در خودتان جستجو کنید. شاید که واقعا گوش نکرده باشید. در موسیقی دانستن این اصوات ( و امثال آن) هیچ اصراری نیست ، زیرا بیش از ۸۰ سال است که موسیقی دانسته شده اند و جامع ترین تعاریف موسیقی در تمام دایره المعارف ها و فرهنگ های معتبر موسیقی در جهان در حال حاضر “صوت سازمان یافته” می باشد.
http://en.wikipedia.org/wiki/Definition_Of_Music
http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Search?search=music

دقت می کنید؟ یعنی ملودی ، فرم، احساس ، توصیفات شاعرانه ، زیبایی شناختی کلاسیک، ریتم مرسوم، فواصل کنسونانت ، هدف مند بودن عینی و نتیجه گیری قطعی ” تعطیل ”
فکر نکنید که در نبود این ها الزامی وجود دارد ( همانگونه که بسیارند قطعاتی که در قرن ۲۰ نوشته شده و برخی یا همه آن ویژگی ها در آن آثار موج میزند) ولی در بودنشان نیز الزامی نیست . ماهییت صوت در موسیقی امروز مطرح است . شما از تابلوهای نقاشی نقاشان معاصر بازتاب عینی طبیعت را انتظار دارید !؟ درخت و خانه و رود خانه !؟ پس تکلیف آن نقاشانی که با عناصر بنیادی این هنر ( رنگ و خط ) کار میکنند چه میشود؟ در گوش دادن شما به این اصوات نیز اصراری نیست ، زیرا که گونه های مورد علاقه شما فراوانترند.

آقای مهدی، اینکه یک آهنگساز باب طبع شما دست به تصنیف موسیقی نمیبرد باعث تاسف نیست. تفسیرهای شتابزده شما هم باعث تاسف نیست ، چون تغییر ذائقه مخاطب همواره در طول تاریخ این چنین اظهارنظرهایی را به دنبال داشته. این موسیقی برای لذت بردن نیست، برای تو ماشین پخش شدن هم نیست ، برای لحظه ای تفکر و عمیق تر شدن در کل ماجراست. در موسیقی معاصر نیازی به درک منظور آهنگسازاحساس نمیشود. به خودتان رجوع کنید. بدین منظور کمی مطالعه در مورد” عدم قطعیت” در هنر و ادبیات معاصر به شما پیشنهاد میشود.
http://en.wikipedia.org/wiki/Aleatory
http://en.wikipedia.org/wiki/Indeterminate_music

خانم الهه ، با زیاد گوش دادن چیزی درست نمیشود بیایید عادات شنیداری خود را تغییر دهییم. گوشها را باید شست، جور دیگر باید شنید!. جالب است بدانید آهنگساز شهیر ، ادگار وارز ، قطعه ای با نام “کوک کردن” دارد که از آثار شاخص او نیز میباشد. مطالعه بیشتر درباره این آهنگساز و آثارش به شما توصیه میشود.
http://www.art-of-music.net/official/1191/showpaper.asp?Type=pdf&ID=220812
http://www.art-of-music.net/official/1191/showpaper.asp?Type=pdf&ID=233924

مطلبی ، من تا الان هیچ گاه شاگرد مشایخی نبوده ام ، و مثل بعضی از شاگردهای او ، موسیقی مشایخی برایم پایان دنیا نیست ، بلکه جرقه ای بود برای آغاز جستجوی پاسخ سوال های بی جواب خودم. من برای مشایخی بیشتر از هر هنرمند دیگری احترام قائلم. آهنگسازی که سالهاست تک و تنها در مقابل گوشهای شرطی شده و مقید به هارمونی تنال و وصل های ۱-۵-۴ مقاومت کرده است. گوشهای ناشنوایی که انگار کم کم دارند شنوا میشوند ، چرا که دیگر او تنها نیست.
و البته که با سالی یکبار شنیدن این موسقی نتیجه ای جز فراری شدن از آن و نوشتن تفسیرهایی این چنینی نتیجه ای حاصل نخواهد شد. شما “هدف” را در هارمونی تنال و ملودی های شاد و خاطره انگیز که بتوان بعد از هر بار شنیدن تا سال بعد آن را زمزمه یا با سوت تکرار نمود می بینید!؟
و اما اگر این نوع موسیقی مخصوص بزرگراه هاست ، پس چرا از پنجره نیمه باز ماشین های آنچنانی حاضر در بزرگراه ها با رانندگان با شخصیتشان! چیز دیگری می شنویم؟

آقای وحید ، به نظر می آید نقد هنری و فنی و به دور از غرض ورزی آقای صداقت کیش رعایت ادب در نوشتار را از شما سلب کرده است.

آقای حمید ، دقیقا درک درست یک پدیده هنری نیازمند مطالعات عمیق و دقیق در آن جهت میباشد. این بسیار بدیهی است که نمیتوان موسیقی کلاسیک معاصر(انواع مکاتب) را به راحتی دیگر انواع موسیقی سطحی و سرگرم کننده فهمید یا اصلا با آن ارتباط برقرار کرد ، به تمرین و ممارست بیشتری نیاز دارد، تلاشی که” تنبلی فرهنگی” ما اکثر اوقات جلودار آن بوده است. در ضمن، نقد بر ضد یا در تکریم چیز یا فردی نمیباشد ، داستان دیگری دارد.

آقای مهدی ، گاهی اوقات فکر میکنیم که موسیقی باروک ، کلاسیک و رومانتیک را میفهمیم چرا که از کودکی به هرحال خواسته یا ناخواسته گوشه هایی از آنها را شنیده ایم و هرکدام کوله باری از خاطرات و تصاویر را به دوش میکشند. به همین خاطر با هر بار شنیدن آنها به یکباره آن تصاویر ذهنی یا خاطرات پررنگ می شوند و این توهم بر ما غالب میشود که این حس آشنایی در واقع فهمیدن موسیقی ست ، غافل از آنکه به تنها چیزی که توجه نداشته ایم همان موسیقی بوده است. مصالح صوتی تمام موسیقی ها در ادوار مختلف از جمله قرن بیستم بسیار به هم نزدیک است( در آنالیز قطعات آشکار است) ، چگونگی به کارگیری این مصالح صوتی در غالب ایده های بکر و تجربه نشده است که گوشهای کم تجربه ما را اذیت می کنند .
و اما” سر و ته” در موسیقی ” فرم” نام دارد و الزام فرم های کلاسیک ( و هر فرمی) در موسیقی معاصر منتفی است. بسیارند آهنگسازانی که موسیقی خود را در فرم های آزاد نوشته و مینویسند.
http://en.wikipedia.org/wiki/Open_form
http://en.wikipedia.org/wiki/Earle_Brown

خب وقتی مسئله فرم منتفی باشد ، دیگر ملودی جای خود دارد!
در مورد آن “گربه” ! گربه ای در کار نیست. نواختن ساده دو تریاد پایگی همزمان، پلی کوردها، آکوردهای کوارتال چندین نتی و آکوردهای خوشه ای هستند که در ذهن شما جست و خیز گربه روی پیانو را تداعی میکنند. و البته تقصیر کسی هم نیست ، از آغاز موسیقی را تصویری ( در فیلمها و کارتون ها) شنیده ایم.
و اما حضرت بتهوون ، باور کنید که مخالفین بتهوون در زمان خودش کمتر از مخالفین مشایخی در زمانه ما نبودند. چرا که آن زمان نیز موسیقی او در گوشهای زنگ زده عادت کرده به موسیقی های آهنگسازان سفارشی آن زمان بد صدا می داد . او را دیوانه میخواندند، ولی امروز… همین قرن ۲۰ ، مگر امثال استراوینسکی ها کم بودند؟ و آیا کارهای بتهوون را پسر خاله اش اجرا میکرد!؟ تمام آهنگسازان در زمان حیاتشان تا وقتی جان در پاها و دستان خود داشتند کارهایشان را خودشان اجرا می کردند. امثال بتهوون ، برلیوز ، مندلسون ، لیست ، واگنر ، مالر ، اشتراوس ، بولز ، بریو و … کم نبوده اند. این را هم بگویم که برخی گروه ها و ارکسترهای اروپایی و امریکایی آثار این آهنگساز جهانی( علیرضا مشایخی ) را بارها اجرا کرده اند. بهتر است آینده را نیز پیش بینی نکنید، ما ایرانی ها که( خوب یا بد) درگزشتگان را بیشتر از زنده ها یاد می کنیم!

در آخر بیایید از این گونه غرض ورزی ها و اظهار نظر های خام و بدون پشتوانه درست اندیشه دوری کنیم و قضاوت را به زمان بسپاریم چرا که زمان بهترین قاضی ست .و با این گونه سخنان نمی توان کسی را انکار کرد . اگر اینگونه بود مطمئن باشید نام هیچ آهنگسازی در تاریخ موسیقی باقی نمیماند . ولی امروز کیج کجاست و منتقدین کج اندیش زمان او کجا ؟

نقدهای بدیع و هنری آقای صداقت کیش، میتوانند برای دوست داران این هنر آموزنده باشند.

ostad mashayekhi baraye zamane modern ghate minevisand ya mardome post modern….kare besyar zibayie ama fekr mikonam aghaye mashayekhi kari be mardom nadare baraye zaman mozikasho misaze ta ye rozi mardome on zaman az jashn lezat bebarandddd…

ma ke dorim az tehran va nemidonam onja che khabare vali harkasi ahangi ro dost dare ke behesh ehsase shadi va tafakor va shetab dar faragiri bede. shad bashid