در چنین جامعهای هر فرد صرف نظر از پیشینهی خود، به طور فعال در شکل دادن به آینده این جامعه مشارکت میکند. سباستین روث، معتقد است که یکی از مزایای بزرگ موسیقی این است که فرآیندی ساختار یافته را در اختیار ما قرار میدهد که در آن افراد با پیشینههای بسیار متفاوت، نظرات مختلف و دیدگاههای متنوع از جهان، میتوانند گردِ هم بیایند و اجازه دهند که موضع مخالف آنها باقی بماند، آن را بپذیرند و به آن احترام بگذارند در حالی که بالقوه با آن مخالف هستند. این افراد وقتی با هم مینوازند، باید در حین نواختن، گوش کنند. این همزمانی به یک احترام متقابل منجر میشود. تصور کنید در یک ارکستر (orchestr) یا آنسامبل* مشغول نواختن هستید، شما همزمان گوش میکنید و مینوازید.