گفتگوی هارمونیک

در این کتاب هر قطعه به دو شکل آوانگاری شده است: بخش اول آوانگاری براساس امکانات اجراییِ سنتور معمولِ نُه‌خرک و در مایه‌های مرسوم هر دستگاه یا آواز است، تا زمینۀ استفاده از این قطعات برای عموم نوازندگان سنتور فراهم آید، و بخش دومْ آوانگاری در مایۀ اصلی و همان‌گونه که استاد ورزنده با سنتور یازده‌خرک خود اجرا کرده است. آوانگاری در مایۀ اصلیْ بیشتر با انگیزۀ فراهم‌آوردنِ بِستری مناسب برای تحقیق و بررسی شیوۀ نوازندگی ورزنده صورت گرفته است و چنانچه نوازندگان محترم به سنتور یازده یا دوازده‌خرکِ می‌کوک دسترسی داشته باشند و البته در اجرای قطعات فوق از مضراب‌هایی با الگوی مضراب‌های ورزنده (بدون نمد، بدون حلقه و…) استفاده‌ کنند، اجرای آنها به صدادهی ویژۀ سنتور ورزنده نزدیک‌تر خواهد شد.

نگارنده بر این‌اساس و در حد بضاعت و توان خود و با توجه به صفحات محدودی که می‏ توانست به این مهم اختصاص یابد، تجزیه‌و‌تحلیلی مختصر از شیوۀ نوازندگی ورزنده را نیز ارائه کرده ‏ام که به‌طور طبیعی زمان آماده‌سازی جلد دوم را طولانی‏ تر ساخته است. اینها تنها برخی از عللِ به‌درازاکشیدنِ کار و تأخیر چندسالۀ آن هستند.