محمدعلی پورخصالیان

مزه و سلیقه مهم است که من از این مجموعه صدا‌ها مثل یک آشپز چه چاشنی‌ای بردارم که دستپختم به مذاق مشتری، هم احساس یگانگی داشته باشد، یعنی جای دیگر آن را نشنیده باشد و هم لذت ببرید. درک حافظه شنیداری موسیقی ایران تنها از طریق بررسی موسیقی ایرانی میسر می‌شود. کشف فواصلی که گوش ایرانی را از لحاظ احساسی  متلذذ کند مستلزم استعداد و ساعت‌ها کار است. من آن ساعت‌ها کار را قبل از این که وارد موسیقی‌فیلم بشوم داشته‌ام.

از می‌خواهم کمی درباره جلسه‌های ضبط خونه مادربزگ بگوید و می‌پرسم که آیا پارت‌های پیانوی موسیقی خونه‌مادربزرگه را خودش نواخته یا توسط نوازنده دیگری اجرا شده: «بدون استثنا تمام قطعات مربوط به پیانو و کیبورد کارهای خودم توسط خودم اجرا شده. آن زمان برای تولید موسیقی خونه‌مادربزرگه هنوز سیستم‌های دیجیتال و استودیو مجازی نیامده بود. یک دستکاه سینتی‌سایزر از یکی از دوستان قرض کرده بودم و…»

 آن‌چه در ادامه می‌خوانید، بخش کوتاهی از گفتگوی نسبتا مفصل نگارنده با بهرام دهقانیار در خصوص موسیقی کودک و پاسخ او پرسش‌هایی است که در سطور بالا مطرح شده:

کودک و موسیقی کودک به دلایل مختلف در کشورمان دست‌کم گرفته می‌شود. این را می‌توان بدون زحمت با مشاهده و کمی دقت در نوع زندگی کودکان ایرانی و نوع سرگرم شدنشان در این دوره و زمانه درک کرد. از رفتارهای نامتعارف، بسیار افراطی و خطرناک سرگرم شدن‌های اعتیادگونه با موبایل و تلویزیون گرفته تا سرگرمی بچه مدرسه‌ای‌ها با ترانه پاپ مبتذلی که پُر است از ارجاعات جنسی و اشاراتی به واژگان مصرف الکل و مواد مخدر!