این پژوهش با رویکردی تحلیلی-تاریخی و تطبیقی و با تکیه بر منابع تصویری و مکتوب به بررسی تحولات ساختاری و کارکردی ساز چنگ در دوره تیموری و صفوی می‌پردازد و تحولات مورفولوژیک (ریختشناسانه) این ساز و جایگاه اجتماعی-فرهنگی نوازندگان آن در این دو دربار مورد بررسی قرار می‌دهد. هدف از این پژوهش بررسی تطبیقی جایگاه چنگ و نوازندگان آن در گذر از دوره تیموری به صفوی و بررسی تحولاتی است که در نهایت منجر به زوال تدریجی این ساز در انتهای دوره صفوی شده است. این مقاله با واکاوی علل فراز و فرود چنگ، به این پرسش پاسخ می‌دهد که چگونه جایگاه این ساز در ساختار درباری دستخوش دگرگونی شده است.
