او مجذوب روش تدریس حسین ناصحی شد. ناصحی، دانش آموخته در کنسرواتوار پل هیندمیت در ترکیه بود و از دانش فوق العاده و قریحه عالی آهنگسازی بهره داشت. منصوری از ذوق موسیقی و ابتکارات او در تعلیم به نیکی یاد می کند: «ناصحی در همان زمان از یک معلم اتریشی که در هنرستان درس می داد، سطح بالاتری داشت و موسیقی را بسیار خوب حس می کرد و خیلی خوب انتقال می داد.» منصوری با فروتنی اضافه می کند که همین ناصحی، استاد عالی هنرستان، او را بدون کنکور (کنکوری که برای تمام داوطلبان رشته آهنگسازی در هنرستان برگزار می شد) به تحصیل در دوره آهنگسازی راهنمایی کرد. با رفتن ناصحی از هنرستان، منصوری به فکر ادامه تحصیل در خارج از کشور افتاد.
در سال های ۱۹۵۰ میلادی، اتریش نیز مثل چند کشور اروپایی دیگر که از جنگ آسیب زیاد دیده بودند و احتیاج به ارز خارجی داشتند، در پذیرفتن دانشجویان خارجی دست و دلباز و آسان گیر بودند. او با کمک های پدر و مختصری کمک از وزارت فرهنگ و هنر وقت به اتریش رفت. اولین کتاب او (ریمسکی کورساکف) حاصل همین دوره دانشجویی بود. اقامت او در اتریش یازده سال طول کشید، او در آنجا رشته سازهای کوبه ای را انتخاب کرد، برای این که بتواند در ارکسترها با آثار مختلف آشنا شود و پارتیتور های مختلفی را مطالعه کند.
اولین نوشته های کوتاه او در مجله موزیک ایران (به سردبیری بهمن هیربد) و بعدها در مجله موسیقی (از انتشارات اداره کل هنرهای زیبا) نام او را به موسیقیدانان جوان شناساند. ازدواج او با همسرش (یک خانم اتریشی) نیز در همان سالها بود.
او با این که موقعیت کار و زندگی در اتریش را داشت، به خواست پدر، بعد از فوت مادرش به ایران برگشت و در تهران سکنی گرفت. در منزلی که پدر، برای او و همسرش ساخته بود. منزلی قدیمی ساز و باصفا در یکی از کوچه های میدان پاستور که از محله های اصیل و قدیمی تهران به شمار می آمد و شاید دو نسل از دانشجویان موسیقی در سالهای گذشته (که اکنون برای خود موسیقیدانان نام آوری هستند)، به آن خانه رفت و آمد داشته اند.
زندگی پربار و پرکار پرویز منصوری درمدت بیست سال اقامت در ایران (۱۳۶۷-۱۳۴۷) در تدریس و تالیف گذشت. اما فعالیت های دیگر او برای دوستداران آثارش ناشناخته مانده است و نظر به فقدان بسیاری اسناد و مدارک، کسی بهتر از خود او نمی تواند شرح آنها را بنویسد.
وی تجربه هایی در آهنگسازی داشته و قطعاتی را نوشته و اجرا کرده است ولی هیچگاه خود را آهنگساز ندانسته است. همچنین از برنامه نویسان جدی و حرفه ای برای هنرستان های موسیقی و ادارات فعال در امر هنر و موسیقی به شمار می آمده ولی از جزئیات دقیق تر فعالیت های او نیز بیش از اشاره هایی کوتاه نمی دانیم.
۱ نظر