علیرضا میرعلی نقی
شاید دیگر ســخن ناگفته‌ای درباره مادر مهربــان پیانــوی ایرانــی وجود نداشــته باشــد. اما ناشــناخته‌های او بسیار است و ناشــنیده‌هایش بســیارتر. بانــو فخری ملــک پــور، زندگانــی‌ای ققنــوس وار داشته است. مانند آن پرنده افسانه‌ای، از خاکستر وجود خود برخاسته تا پس از سوختنی دیگر، ســاختنی دیگر را تجربه کند. صافی و شــفافی صدای ساز ایشان هم از همین است.
بیشــترین سهم نگهداری پیانو در موسیقی ایران، به دلایلی که هنوز بررســی نشــده، برعهده بانوان بوده است. از آن میان، دوتن از همــه شــاخص‌ترند: خانــم فخــری ملک پــور (۱۳۱۴) در شــیوه اســتاد مرتضی محجوبی و خانم افلیا پرتو (۱۳۱۷) در شیوه استاد جواد معروفی.
شیوه نوازندگی و مسیر زندگی هنری این دو بانوی ارجمنــد با یکدیگــر متفاوت بوده اســت ولی هردو حق آشــکاری بــر موســیقی ایرانــی و هنــر پیانــو نــوازی دارنــد و شــیوه اســتادان ســنتی خــود را اشــاعه داده‌انــد.
خانم ملک پــور از زمینه ای بی‌نظیر برخاســته اند. اســتادان متعــددی دیده‌انــد، ســه تار نــوازی و آواز خوانــی را نــزد دو هنرمند نخبــه: ادیب و عبــادی، تعلیم دیده‌اند و ســالها در خلوت نواخته‌انــد. اما حیات پرثمرشـ‌ـان در اجتماع موســیقیدانان در همیــن دوســه دهه اخیر بوده اســت. راه اســتاد محجوبی را وفادارانه و عاشقانه دنبال کرده اند.
ده ها شاگرد را به خواســت خود بدون دریافت دیناری تربیت کرده اند ، برنامه‌های متعــدد فرهنگی و هنری داشــته‌اند، آلبوم‌های متعددی منتشــر کرده‌انــد کــه در آنها حال و هوای دلپذیر موســیقی اصیل ایرانی و هنر همنوازی و تکنوازی بارز است، مایملک مادی و معنوی خود را بــی هیچ توقعی صرف ایــن راه کرده و رنج‌های جانکاه آدمیان نامربــوط بــا این عوالم را نیــز تحمل کرده‌اند. تنها دستاوردشــان خوشــنامی و محبوبیــت غیرقابل تصــور و احتــرام فوق‌العاده در اجتمــاع نخبگان موســیقی اصیل اســت.
این دســتاوردها در این سنین، بالاترین ارزشها را دارند. نزدیک ۲۰ سال است افتخار آشنایی با خانم فخری ملک پور همســر ارجمندشــان آقای دکتر رضا مــدرس را دارم. این را گاه گاه بــه خــود یادآور می‌شــوم و جان تــازه‌ای می‌گیرم. اغراق نیســت و حقیقت اســت. بســیارند افــرادی که با نگارنــده همــدل و هم‌داســتانند. موســیقی واقعــی و هنرمندانه در ســایه صفای وجود چنین انســان‌هایی اســت کــه گــرم و جانبخش صــدا می‌دهــد. به همه افــراد خوشــبختی که ســعادت آشــنایی با ایشــان و لــذت بــردن از نوازندگــی دلپذیرشــان را داشــته‌اند تبریــک می‌گویــم. زادروز خانــم ملک پــور اول مهر اســت و وجــود نازنین‌شــان، اول و آخــر مهــر. وجــود نازکش آزرده گزند مباد.
روزنامه ایران (۱ مهر ۱۳۹۹)
۱ نظر