گفتگوی هارمونیک
در فیلم و سینما در رادیو و تلویزیون در تئاتر و… و در همه جا کار می‌کنند به همین جهت وقت کافی برای تمرین در نتیجه قدرت و استعداد هنرآفرینی با ارائه کار خوب از دست داده اند کارهایشان منجمد و بی روح و یک دست به نظر می‌رسد. در گذشته اگر بیست هنر پیشه مسلط و معروف داشتیم سه برابر آنها هنر پیشه هایی داشتیم که به اصطلاح نقش نعش را بازی می‌کردند تا از بین آنها جانشینانی برای نقش‌های «اول» پیدا شود. ولی حالا چه داریم؟ پس پرورش یافتگان با هنر آموختگان مدرسه تئاتر کجا هستند؟
آنها به دنبال هنر نیستند مدرسه می‌روند تا دیپلم و لیسانس بگیرند و از مزایای استخدامی و اجتماعی اش استفاده کنند به همین جهت شما تعدادی اندک از فارغ التحصیلان را در کار نمایش می‌بینید.
راه حل…؟
تئاتر ایران باید در اختیار بخش عمومی قرار گیرد، باید تقویت شود و حمایت شود. تئاتر هنر است به اضافه یک مکتب اخلاقی، بنابراین باید برنامه های تئاتری ما به طریقی ارائه شود که با خواست مردم سازگار باشد. مردم بعد از یک روز کار خسته کننده به آرامش و خنده و تفریح و شنیدن ساز و آواز خوب نیاز دارند به عقیده من باید تئاتر مجموعه ای از نمایش بازی و رقص ساز و آواز باشد تا هم اعصاب تماشاگران را آرام کند و هم با ارائه یک نمایشنامه به آنها چیزی آموخته باشد.
حالا از ساز و آواز حرف بزن که حرفه و تخصص تو است…
چه بگویم و از کجا بگویم؟
از آواز که شصت سال است آن را تعلیم می‌دهی!
آواز ایران را به ابتذال کشانده‌اند. اینها که همه برنامه های هنری ما را اشغال کرده اند متأسفانه «صدا» ندارند استعداد ندارند با زیر و بمها آشنایی ندارند گوشه ها را نمی‌‌دانند و فقط در حمایت میکروفون و اکو عربده می‌کشند.
خدا پدر کسی را بیامرزد که این دستگاه‌های برقی را اختراع کرد چون اگر این دستگاه‌ها نبود، اینها حتی قدرت نداشتند که در زاویۀ خانه شان هم سوت بزنند اگر در وسط اجرای برنامه‌شان ناگهان برق قطع شود خواهید دید که حتی صدایشان به گوش خودشان هم نخواهد نرسید! اگر موسیقی ما به قمرالملوک تاج اصفهان و ملوک ضرابی و… افتخار می‌کند برای آن است که صدای آنها تحریر داشت قدرت داشت گرم و گیرا بود و بدون میکروفون هم می‌خواندند اما اگر میکروفون را از این به اصطلاح خواننده ها بگیرید چه دارند و چه خواهند کرد؟
بعد از مرضیه و دلکش و الهه باید دور زن‌ها را خط کشید در بین مردها هم جز عبدالوهاب شهیدی، شجریان، فاخته‌ای، محمودی خوانساری، منتشری، ایرج و احتمالاً یکی دو نفر دیگر خواننده‌ای نداریم که صدایش تحریر داشته باشد و ریزه کاری‌های موسیقی را بداند به اصطلاح تعلیم دیده باشد.
۱ نظر